Enigmatic

-15-

"Tamam, gel şurada bir şeyler atıştırabiliriz." Elimden tutup kaldırımda çekiştirmeye başladığında gücünün çok azını kullandığının farkındaydım ancak peşinden sürüklenmekten kendimi alıkoyacak gücüm yoktu. Tabi bu az önceki yakınlaşmamızdan da kaynaklanıyor olabilir.

"Hm hayır."

"Nasıl hayır?"

"Ne?"

"Neden yemek yemeyelim?"

"Tek başıma yemek yemekten pek hoşlanmıyorum açıkçası." Neyi ima ettiğimi anladığında ne zamandan beri sımsıkı tuttuğumuzu bilmediğim elimizi gevşetti. Birbirimizin parmakları arasına geçmiş olan parmaklarımız biraz daha serbest kaldığında elimi bırakmasından tedirgin oldum.

Neyse ki ellerimizi bırakmaya o da çok sıcak yaklaşmamış olacak ki boşta olan elini saçlarının arasından geçirdi.

"Bak aslında.. Anlatabilirim. En son isteyeceğim şey bir kızı masa da bırakmak. Ve bunu asla yapmam."

"Sanırım ben asla kategorisinde yer almıyorum."

"Bella.. Bu benim elimde olan bir şey değildi. Karaktersiz bir insan değilim ve kimseyi yarı yolda bırakmam."

Bir şey demeden güçsüz bir şekilde bağlı duran ellerimizi ayırdım. Arkadaş bile değildik. İlerisini görebileceğimiz bir ilişki bile değildi belki. Ellerimizi birbirimize kenetlemek çok fazla sevgiydi. Ne bileyim değişik bir şey. Ve Zayn benimle bu duyguyu paylaşacak kadar ilerlememişti. Bana kendini açmamıştı. Neredeyse aileme girmiş arkadaşlarımı tanımıştı. Ve benim bildiğim ne mi? Koskoca bir hiç.

"Konuşmayacak mısın?"

"Ne?"

"Sana bir şeyler soruyorum, senin tek yaptığın önüne bakmak."

"Özür dilerim, ne dedin?"

"Gel." Elime uzandığında görmemiş gibi davranıp ellerimi ceplerime soktum. Büyük elleri beklentiyle hava da kalırken ela gözlerini üzerime dikti.

"Hadi gidelim." Gözleriyle havadaki elini işaret ettiğinde kafamı sağa sola sallayarak ona baktım. Bana doğru bir adım atıp cebime soktuğum elimi hızla çekiştirip elleri arasına aldı ve sürüklenme maceram tekrar başladı.

"Birazda sen kendini anlat."

"Hmm.. Benim anlatacak pek bir şeyim yok aslında. Tek başıma yaşıyorum."

"Sen neden onlarla yani ailenle değilsin?"

"Olmamı mı isterdin?"

"Hayır hayır! Yani senin kendi kararın tabi. Şey sadece neden ailenle yaşamak varken tek başınasın onu merak ediyorum."

"Bilmem."

"Yalnız olmayı mı seviyorsun?"

"Kısmen."

"Hangi okullarda okudun peki?"

"Bradford'da fazla lise seçeneğimiz yok."

"Peki, üniversitede hangi bölümü okuyorsun?"

"Okumuyorum."

"Nasıl yani?"

"Ben kaydımı dondurdum."

"Neden?"

"Bilmiyorum."

Hiçbir şey söylemeden önüme döndüm. Amacı beni sinirlendirmek olduğu kesin ve ben bu sinirimi ona belli ederek onun kazanmasına izin vermeyeceğim. Kendimi tam olarak kafamı eğdiğim tabağa verdiğimde didiklenmekten tadının gitmiş olduğu tavuğu çatalla tekrar ittirip yanındaki sebzelere karışmasına izin verdim.