Enigmatic

-27-

                 

Arkadaşlar merhaba bu kadar geciktiği için öncelikle özür diliyorum. Zayn'den uzaklaştım. Hikayeden uzaklaştım. Derslerime konsantre oldum. Ama bu küçük sınav arasında kafam dağılsın başka şeylerle ilgileneyim istedim vee karşınızdayım. Zayn gruptan ayrıldıktan sonra sadece onun instagram hesabını takibe alıp oradan takip etmeye başladım. Bunun dışında ona özel bir ilgi göstermedim. Ara sıra gelen Zayn krizlerimi eski videolarına bakarak geçirdim. Zayn'in her zaman benim için yeri farklı olacak çünkü istediğim tarz bir çocuk dış görünüşü, davranışı, dışarıdan gördüğümüz kadarıyla tanıdığımız içiyle. Tekrar hikayeye odaklanmak için videolar izlerken hepimizin ilk izlediği ve ikinci izlediği grup üyesi vardır. Hikaye okurken o favori iki grup üyesi arasında kaldığında ayy çok zor dediği insan vardır. Artık hikaye okumaya vaktim yok orası ayrı ancak eskiden okuduğum hikayelerde ben bunu hep Harry için derdim. Tam bir İngiliz kendisi dış görünüşüyle benim iki farklı karakterime uyan ikinci tipim. Peki bunu neden anlattım? Zayn gibi Harry'nin de benim için yeri ayrı ki zaten ilk kendisini tanıdım. Yani ikisi gelse dese hangimiz birini seçsem diğerinde, diğerini seçsem diğerinde aklım kalır hahah. Her neyse kendime yakın gördüğüm bu aralar Harry. Harry'nin de kötü çocuk olduğu hikayeler yazılıyor tabiî ki ama ben onun arada kalmış tavırlarını kibarlığını, gülümsemesini, beyefendi oluşunu daha samimi buluyorum. (Sanırım Harry konulu hikaye yazacağım hahaha) Bu yüzden bu bölüm hikaye boyunca kafanızda şekillendirdiğiniz Zayn olmayabilir. Biraz daha naif, biraz daha romantik, düşünceli vs. Her neyse böyle bir açıklama yapma gereği duydum. Çok konuştum biliyorum.

İyi okumalar!

Üzerimi son kez kontrol ettikten sonra telefonumu elime aldım. Zayn'e mesaj atacak eğer müsaitse hemen ona gidecektim. Kendimi onun için her şeyi yapacakmışım gibi hissediyorum. Sanki o benim hep hayalini kurduğum adammış gibi. Sanki hep beraber olacakmışız gibi. Onun yüzünden nefret ettiğim evlilik fikrini bile bazen düşünüyorum. Ah sanırım kusacağım ama evet birazcık düşünüyor olabilirim. Kalbim onu düşündüğümde hızla atmaya başlıyor lanet olası bana neler yapıyor! Elimdeki telefon titrediğinde beklemeden ekranı kendime çevirdim. Mesaj ondandı. Hafif titreyen elimi ekranın üzerindeki bildirime götürüp yavaşça çektim.

'Eğer hazırsan bende hazırım gelebilirsin :).'

'Pekâlâ çıkıyorum o zaman :).'

'Tamam bekliyorum :).'

Telefonu kilitleyip sevinçle yatağıma yöneldim. Hala onunla konuştuğuma inanamıyordum. Telefonuma mesaj attığına, benimle görüştüğüne.. Çünkü o çok rüya gibi ve ben çok, ben çok sadeyim. Normalim, kalabalık bir yere gittiğiniz zaman belki benim yüzüme benzeyen birkaç kişiyle karşılaşabilirsiniz ama o sanat eseri gibi. Dünyada tek bir tane var, eşsiz ve bilin bakalım ait? Şuan için hatta bugün için bana! Teşekkür ederim Tanrı'm bu iyiliğini karşılıksız bırakmayacağım.

Çantamı alıp sürdüğüm hafif parlatıcıyı düzelttim. Saçlarıma yaptığım hafif bukleleri de düzelttikten sonra tam anlamıyla hazır olup kapıyı açtım. İleride merdivenlerin sonunda kapı girişine yaslanmış olan Zayn'i görmeyi beklemiyordum. Kalp atışım bir an için ağzıma kadar çıktı sonrasında normale döndü. İyiydim. Sorun yok.

Beni gördüğünde yerinde doğrulup ellerini ceplerinden çıkarttı. Dilini dişlerinin ardına saklayan gülümsemesi yüzünü kapladı. Yerinden doğrulup uzun bacaklarını yavaşça bana doğru hareket ettirdi.

"Naber?" Masum bir insanı kolayca baştan çıkarabilecek olan gülümsemesi hala yüzünde duruyordu. Nefes alışverişimi düzene sokup elimle saçımı geriye attım.