Enigmatic

Zayn

Okumak zorunda değilsiniz sadece ve sadece içimden geçenler..

O kadar garip ki bundan tam 3 yıl önce 19 Temmuz günü bilgisayarda abuk subuk takılıp resimlere bakarken bende ekli olan küçük bir kızın One Direction adında bir sayfadan bir resim beğendiğini gördüm. Beğendiği şey ise Harry'nin gamzelerini göstere göstere neşe içinde güldüğü fotoğraf. Harry'nin adının One Direction olamayacağından yola çıkarak resme bakarken "Bu grupta bundan başka çocuk yok mu ya." dediğimi hatırlıyorum. Kıvırcık saçları, gamzeleri, düzgün dişleri, gülüşü, gözleri onu bu zamana kadar ki boyband üyelerinden farklı kıldığı için hemde bebeksi bir güzelliği olduğu için ilgi biraz ona yoğunlaşmış gibiydi daha doğrusu benim sürekli ekranına düşen oydu. Merakıma yenik düşüp sayfanın üzerine tıkladım. Birkaç resimde daha Harry görünce bana itici gelmeye başladı. Sayfayı kapatacağım sırada gözüm altlarda esmer bir çocuğa takıldı. Resmi uzaktan gördüğümde bile ağzım bir karış açık kalırken üzerine nasıl tıkladığımdan haberim bile yoktu.
"Bu ne ya böyle! Bu çocuk bu grupta mı?!" Ve benzeri benzeri bir sürü tepki verirken kendimi Google'a Zayn Malik yazarken buldum. Ve daha bir kaç sitede daha onu aratırken kendimi kaybetmiştim. Birkaç defa uzaktan gördüğüm What Makes You Beautiful klibinde oynayan esmer çocuktu ve garip bir şekilde her seferinde eve gidince klibe bakmayı unutma dedim ve her seferinde unuttum. Sonunda 19 Temmuz'da tesadüfi bir şekilde onun hakkında bir sürü bilgiye sahip oldum. Sabahın erken saatlerinde oturduğum bilgisayarın başından kalktığımda saat 7'ydi ve ben kendimi alıkoyamayarak araştırma işlemime telefonumdan devam ettim.
Sanki onu izlemediğim her an ondan uzaklaşıyormuş gibi hissediyordum. Onun kahkahasını alarm sesim yaptığımda her güne gülerek kalkmaya başladım evet aynen öyle belki çok saçma ama onun kahkahasını, konuştuğu röportajları, albüm sololarını telefonuma indirip sürekli dinliyordum. Nedensiz bir şekilde beni mutlu ediyordu.
Bir an önce İngiltere'ye gidip ona daha yakın olmam gerekiyordu. Gittim de ancak Zayn benden kilometrelerce uzakta turneydi ama belki de onunda eğlendiği, gezdiği yerlerde bulunmak beni biraz olsa rahatlattı. Bal mumu müzesindeki heykelini şükürler olsun birkaç gün farkla yakaladım ve ilk resmimizin masamı süslemesine izin verdim. Benden birkaç gün sonrada heykeller Amerika'ya seyahat ettiler zaten. İngiltere'den döndükten yaklaşık bir hafta sonra Zayn'in İngiltere'ye dönmesi beni sinirden deliye döndürse de yapacak pek bir şey yoktu. İleriki hayatımı İngiltere'de yaşayacağım için onu bulmaya bol bol vaktim olacak diye düşündüm tabi ünlü olmasaydı işler daha kolay olurdu ama ünlü olmadan da onu tanımış olmazdım.
Sene 2013, 2014 derken ben Zayn'den başkasına onun gibi bakamadığımı farkettim. Saplantı diyin aşk diyin çok değişik ve saf bir duygu. Gülerken resimlerini gördüğümde içimdeki kıpırtılar değişik bir hal alırken, üzgün resmini görmekte aynı kıpırtıların yeniden değişmesine yol açıyor.
Hepinizin bildiği gibi Zayn'i betimlemek istemiyorum. O mükemmel bir insan. Kusursuz kelimesinin beden bulmuş hali.
Onu nedense o kadar iyi anlıyorum ki bu anın geleceğini hep biliyordum. Çünkü Zayn dışarıdan kötü çocuk imajı çizse de hiçbir insan kötü değildir hele Zayn asla. Zayn sadece olanlardan çok etkilenmemek için bazı şeyleri kendi içinde halletmeye çalışan sessiz ve hassas bir çocuk. Resimlerini çizerken yarattığı kendi iç dünyasında kaybolup mutlu olabilen bir insan. Dövmeleri ya da sigara içmesi onu kötü yapmaz. Ama kötü çocuk lakabının ona çok yakıştığını da göz ardı edemeyiz. Hepimizin istediği gibi bir çocuk dışarıdan acımasız, sert, kaba gözükse de içinde hala büyümemiş bir çocuk var. Ve Zayn artık bu çocuğu dinlemeye karar verdi çünkü çok yoruldu. Kendi karakterini hiçe sayması gerektiği zamanlar oldu insanları kırmamak kötü insan olmamak için direndi ama kendinden ödün verdi. Çok şok edici oldu böyle bir şeyin bir anda olması ama beklenmedik değildi Zayn ağır başlı bir çocuktu bütün bunlar için.
Üzülüyorum çünkü her Zayn'in solosu geldiğinde gözlerim kulaklarım kalbim onu arayacak. Normal bir hayat sürmek istemesi çok normal ve çok doğru bir karar ama Zayn'in net fotoğraflarını göremeyecek olmak beni üzüyor. Çocuklar röportaj yaparken "Hi! We One Direction! Harry, Louis, Niall, Liam" dediklerinde Zayn'i duymamanın vereceği hüzün beni üzüyor. Ödül törenlerine çıktıklarında her zaman gözümü alamadığım tarzını görememek beni üzüyor. Ağlamak istemiyorum ama aşırı duygulanıyorum. Bu yola 5 kişi başlayıp birini arkalarında bırakmak onlar için de hiç hiç kolay değil. Çocuklarında desteğe ihtiyaçları var. Bizim son olduğunu bilmediğimiz konserde hepsi duygusallaşmış son kucaklaşmalarını yapmıştı bile.
Net fotoğraflarını büyütüp büyütüp saatlerce izleyemeyeceğim ona üzülüyorum. Posterleri çıktığında 4 kişi olacaklar yarım olacaklar ona üzülüyorum. Bütün gazeteler Zayn'i isyankar kendini beğenmiş bir çocuk olarak gösterecek ona üzülüyorum. Onu çok seviyorum ve zaten göremiyorum ama resimlerini göremeyecek olmak beni üzüyor. Sesini duyamayacak olmak üzüyor. Ve en çokta onu kalbimi acıtacak kadar çok seviyor olmak beni üzüyor.
Mutluyum çünkü Zayn bu yükten kurtulduktan sonra eminim çok çok daha mutlu olacak. Zayn kendi yaşıtları gibi yaşamaya başladığında insanlarda ona normal davrandığında mutlu olacak ona seviniyorum. Kötü şeylerden uzak durup kendini, belki sessiz yalnızlığını, üzerindeki ağır yükü ifade etmek için dövmeler yaptırmayacak, daha mutlu edecek şeylere yönelecek ve farklı yeteneklerini farkedecek. Mutluyum çünkü o mutlu olacak. Belki bir kaç sene sonra bir filmde oynar ve defalarca giderim izlerim. Belki birkaç sene sonra tek başına devam etmek ister kliplerini izler ödül törenleri için oy vermeye devam ederim. Her zaman yanında olacağım. Son değil ama en önemlisi en çokta onu kalbimi acıtacak kadar çok seviyor olmak beni mutlu ediyor.

Daha yazmak istiyorum ama ellerim klavyeye giderken donuyor çünkü çok karmaşığım. Aklım sadece mutluluğumu ve üzüntümü paylaştırıp ruh halime karar vermeye çalışıyor ama olmuyor. Şaka amaçlı Zayn solo albüm çıkartsın taglerinin gerçeklik payını hiç bu kadar derin düşünmemiştim. One Direction konseri için bilet alan hayranların çoğu belki de Zayn'i görmek için gidecekti hayalleri suya düştü insanların ne kadar ironik. One Direction Türkiye'ye gelsin derken bir yandan gelmesin derdim çünkü Zaynle 2 saatin veya 3 saatin sonunda ayrılmanın beni aşırı üzeceğini düşünürdüm ve şimdi Zayn'in hiç gelmeyecek olması garip hissettiriyor. Yola hayalini gerçekleştirmek isteyen 5 aptal genç olarak değil de, hayalini gerçekleştirmeye devam eden 4 aptal olarak devam edecekler. Umarım yapabilirler çünkü sorumlukları daha ağır olacak. Onlar için yeni bir üye almamaları tek isteğim.
Kararına saygı duymak istemesemde duyuyorum kendi için en doğrusunun bu olduğunu düşünüyorum çünkü.

Medyayı onu ilk tanıdığımdaki Twitter profil fotoğrafı yaparken, videoya onu izlerken gülmek kendimi alamayıp ağzım kulaklarımda izlediğim bir videosunu koymak istiyorum.
Eğer sonuna kadar okuduysanız teşekkür ederim belki de sizinle aynı fikirleri paylaşan insanların yazılarını okumak, yazmak insana biraz da olsa iyi hissettiriyor.