DOLUNAY

BÖLÜM 8

Ege gideli 10 dakika olmuştu ama ne giden vardı ne gelen. Yatağımda Mert abimi bekliyorum. Onunla konuşup aramı düzeltmek istiyorum.

Kapı tıklandı.

"Gel." sonunda gelebilmişti. Aynı evdeyiz gelmesi uzun sürdü.

Bana bakıp başını yere eğerek yürümeye başladı.

Yanımdaki koltuğu işaret ettim. "Otursana ABI." hemen basını yerden kaldırıp şok içinde bana baktı. Gülmemek için kendimi zor tutuyorum şu an.

"N-nasıl yani abi." yaaa bir de sesi titriyor. Nasıl korkmuş bana bir şey olmasından.

"Sen benim abim değil misin abicim? Ha?" gözleri şaşkınlıkla açıldı.

Daha sonra hiç beklemediğim bir şey yaptı. Kırık koluma dikkat ederek sarıldı bana. Bana sarıldı. Ege dışında bir abim temasta bulundu bana.

Kokusu çok güzeldi. Kollarında o kadar güvende hissettim ki bıraksa yıkılacak gibiydim.

Omzumda bir yaşlık hissettim.

Yok artık!!

Benim sert bakışlı, yıkılmaz abim, adı gibi mert olan abim ağlıyor muydu?

Hem de ben ona abi dediğim için..

Saçımı koklayıp öptü, belimdeki eli biraz daha sıkılaştı.
Bırakmak istemiyormuş gibiydi.

Kendimi biraz geri çektim.

"Abi yapma böyle. Kendini suçlama. Nolur, üzme artık kendini, sıfırdan başlayalım her şeye." derin bir nefes aldı.

"Ben o gün ,kaza günü, kendimi affettirecektim. Keşke aramasaydık seni. Aramasaydık böyle olmazdı."

"Kendini suçlama artık bu olayda hiçbir suçu olmayan kişi sensin. Ben size gelmek istiyordum. Sen aramasaydın da gelmek istiyordum zaten." gözleri açıldı.

"Gerçekten mi?"

"Evet abicim." elini tutmuştum güven verircesine.

"Tamam güzelim. Sen dinlen, uyu hatta." gözlerimdeki uykuyu gördü sanırım.

"Ben şimdi güzelce uyuyorum. İyileşince seninle de uyuruz değil mi?" kokusu çok hoştu. Bu soruyu sormadan duramadım.

"Deli misin sen? Tabiki uyuruz. Hatta ilk benimle uyacaksın. Kıskanç abilerin de kudursunlar." dedi. Kocaman gülümsedi.

Hemen kahkaha patlattım bir tane. O da güldü benimle birlikte.

"İyi geceler abim." alışamamıştı abi dememe. Her abi dediğimde şaşırıyordu. Çok sevimliydi. Eve ilk geldiğimde onunla ilk abi-kardeş ilişkisini Mert abinle kuracaksın deseler inanmazdım.

"İyi geceler Ece'm"

Bir de Ece mevzusu vardı. En sevdiğim isim zaten. Adımın yanına da yakışıyor. O yüzden sorun etmiyorum.

Son kez alnımı öpüp çıktı. Bende ilk kez yanağını öptüm.

Ayy canım abim yaa canım canım canım.

*

Sabah saçlarımda gezinen ellerle uyandım. Ne kadar güzel bir duyguymuş birinin seni böyle uyandırması. Eski annemle yani Pırıl annemle aramız kötü değildi ama böyle de yapmadı hiçbir zaman.

Anneme gülümseyerek baktım.

"Günaydın güzel kızım" yüzünü izlemeyi bırakıp cevap verdim.