DOLUNAY

BÖLÜM 23

Yiğit ve Batu'nun saçma karşılaşmasının üzerinden üç gün geçmişti. Bu üç günde annemler ortaklarıyla daha çok kaynaşmışlardı. İkizim ve ben hariç. Neden bilmiyorum ama soğumaya başladım bu insanlardan. Umarım hislerimde yanılırım ve aslında çok iyi insanlardır.

Yasmin'in samimiyetine güveniyorum. Ama sanki onda da bir şey var. Gerçek yüzü o değilmiş gibi geliyor. Arkadaşlar psikolojik tedavi mi alsam ben? Ne bu huzursuzluk?

Bahçede oturmuş bunları düşünürken Yiğit'i gördüm. Pardon Yiğit'in beni izlemesini gördüm. Kaçsam gitsem buralardannnnn..

Ama ayıp olur.

Yiğit'in bana doğru gelmesiyle elimdeki kitabı masaya bırakıp yerimde doğruldum.

"Naber Dolunay." sen gelene kadar iyiydi. Sahte bir gülümsemeyle yüzüne kitlendim.

"İyiyim Yiğit abi sen?" tek kaşını kaldırarak konuştu.

"Gayet iyiyim. Yasmin'le aranız nasıl? Malum beni sevmedin."

"Seviyorum Yasmin'i." ağzından 'hıımmm' sesi çıkarıp konuşmaya başladı.

"Ben de seviyorum ama yine de çok uyma sen ona Deli doludur biraz." Kendini kardeşini mi kötülüyor bu neyse.

"Kime uyacağım seni ilgilendirmez. Beni koruyacak üç tane abim var, sana gerek yok." saçımı savurarak uzaklaştım.

Salak yaa ne sanıyor bu kendini!!! Gelmiş nasihat veriyor bir de. Aptaaallll!!!

Sinirli sinirli yukarı çıkarken Mert abimi gördüm.

"Abicim ne bu şiddet bu celal." offfff sakin olayım evet. Elimdeki kitabı havaya kaldırarak konuşmaya başladım.

"Karakterlere sinirlendim yaa. Hiçbir şeyi haketmiyor kitaptaki erkek." güzel toparladım da erkek falan demese miydim? Neyse artık dedik bir kere.

"Erkekler böyledir işte abicim, haketmezler." diyerek elini omzuma attı ve yürümeye başladık. Yaa ama pamuk gibiyim şu an.

"Evet öyle abi..." dedim.

Odamın kapısının önüne geldiğimde abime kocaman sarılarak içeri girdim.

Offff bütün günü bu odada geçiremem ama yaa acilen bir şey bulmam lazım. Tek arkadaşım bebeğimi aramak aklıma geldi. Batu'yla bir şeyler yapabiliriz belki.

Batu'yla konuştuktan sonra hazırlanmaya başladım. Üzerime oversize gömlek geçirdikten sonra beyaz şort giydim. Takılarımı takıp saçımı yapmaya başladım. Gömlek giydiğimde genelde saçımı toplarım o yüzden yukardan bir topuz yaptım. Telefonumu ve cüzdanımı alıp çıktım. Lipbalm sürmedim evet. Çünkü watty kızı değilim ben....

Sonunda Batu'nun yanına gelebilmiştim.

"Naber bebiş?" ayy bebiş miyim Batuş....

"İyiyiiimmm, seeennn?" diyerek uzattım kelimeleri.

"Ben de iyiyim. Buluşmamız çok iyi oldu seninle konuşmam gereken bir şeyler vardı." birden ciddi olması beni şaşırtmıştı.

"Noluyo??" bu çocuk nadir ciddi olur bakın söylüyorum kesin kötü bir şey var.

"Yaaa Dolunay nerden anlatmaya başlasam bilemiyorum ama sanırım Doruk seni buldu." ne?? koca bir kahkaha attım. Doruk ne alaka yaaa bunca yıl sonra çocukluk aşkımla mı karşılaşıcam şaka gibi..

"Saçmalama Batu nerden biliyosun bunu."

"Ege ile Ayaz'ı konuşurken duydum. Efe ile Doruk'un bir alakası var. Ne zaman çıkıcak karşısına dedi." bayılmamak için tek bir sebebim yok şu an. Ne alaka ya?? Aklımı kaçıracağım.

Masadan hızla kalktım. Ben sana sorarım bunun hesabını canım ikizim Ege!!!

Ayaz'dan beni ayakta uyumasını beklerdim ama Ege'den asla asla asla...... 

BÖLÜM SONUUUUU...... 

NOLUYO YAAA OLAYLAR İYİCE Mİ KARIŞŞTIIIIIII