DOLUNAY

BÖLÜM 15

Keyifli Okumalar..

Sondaki açıklamayı okumayan pişman benden demesiiiii

Aras abim hastaneden çıkalı bir hafta olmuştu. Eve gelmesinin ardından onunla daha fazla vakit geçirmeye başlamıştım.

Beraber film izliyorduk, oyun oynuyorduk, kitap okuyorduk, bir ara ders bile çalıştırmıştı.

Bu hafta sınavlarım olduğu için odamdan çıkmayı düşünmüyordum.

Haaa bir de hepiniz meşhur sorumun cevabını merak ediyorsunuz. Yanılıyor muyum?

Hemen açıklayım size o gün bana ne dediğini.

'Ben zamanı gelince sana her şeyi anlatacağım. Ama şimdi zamanı değil, lütfen zorlama.'

Evet tam olarak bunu demişti. Bey efendi vurulmuş, ölümden dönmüş, kimin yaptığını neler olduğunu soruyorum ama aldığım cevap bu.

Ben bir şeyler düşündükçe her şey daha kötü oluyordu. O yüzden artık düşünmemeye başladım.

Umursamazmış gibi davrandığımdan değil bu evde bana birileri tamamen güvensin her şeyi öyle anlatsın istiyorum.

Bir daha Ege'ye de sormamıştım abimin vurulma nedenini. Anlatmak isterse anlatırdı.

Şu an okuldan gelmiş odamda dinleniyordum. Ders çalışmaya sakin kafayla başlamak en iyisiydi.

Batu'yla telefonda konuştuktan sonra masama geçmiştim. Kimya da iyi olduğumu söylemiş miydim dostlar?

Yapamadığım konuların üzerine gitmeyi severdim bu yüzden ilk fizik çalışmaya başladım. Biraz konu tekrarı yaptıktan sonra yüz küsür soru çözmüştüm fakat arada yapamadığım sorular vardı.

Oflayıp test kitabından başımı kaldırdım. Biraz şu içtikten sonra tekrar kitaba döndüm. Yapamadığım sorulara tekrar bakıyordum ama sonuç yine yapamamak oluyordu.

Aklıma gelen fikirle hemen gülümsedim. Daha önce niye düşünememiştim ki zaten bunu.

Ayaz abime sormak. Sonuçta onun sınav senesi ve sayısalda iyi.

Hemen kitabımı ve kalemimi alıp odamdan çıktım. Koridora geldiğimde Ayaz abimin odasından gülüşme sesleri geliyordu.

Acaba gitmesem mi ya? Arkadaşı olduğu belliydi. Ama gitmesem de sorularım kalacak. Ya sınavda çıkarsa.

Çok düşünmeye gerek yoktu. Yaklaşık on tanecik soru ne olacak sorsam sanki?

O yüzden hemen Ayaz abimin odasına adımladım.

Kapıyı tıklattım. İçerden gel sesini duyunca kapıyı aralayıp önce kafamı uzattım.

İçeriye baktığımda Ayaz abim ve adının Efe olduğunu hatırladığım arkadaşı vardı.

Cesaretimi toplayıp vücudumu içeri sokabilmiştim sonunda..

"Dolunay hayırdır abicim." diyip göz kırptı.

Biraz daha yanlarına gidip konuşmaya başladım.

"Abi fizik sınavıma az bir zaman kaldı, birazcık yapamadığım sorular var. Rahatsız etmek istemezdim ama acil." dedim çekinerek. Az önce kendimi gazlamamdan eser kalmamıştı.

Abime sevimli sevimli baktıktan sonra Efe'ye baktım.

Beni şaşırtan bir şey yapmıştı ve abimden önce o konuşmuştu.

"Benim de fiziğim iyidir gel bakalım hep birlikte. Hem bize de tekrar olur." hem yakışıklı hem zeki...

"Aynen Dolunay, hallederiz şimdi." abime minnetle baktım.