MEHİN | ᏖÖᏒᏋ

~28

28. Bölüm:

"Tamam hadi bak suratıma. Özür dilerim."

Mehin sinirleri bozulmuş bir şekilde arkasına dönmezken merdivenleri hızlı bir şekilde çıkmaya devam etti. Karan'a çok kızgındı.

"Gider misin başımdan. Rezil olduk."

Sofrada gram bir şey yememiş, Zehre abla gider gitmezde yukarıya çıkmaya başlamıştı.

"Mehin! Uzatma güzelim, hadi."

"Ya hiç beni düşünmüyorsun. Uluorta yaptık bir de. Ya rezillik gerçekten! Ben bir daha nasıl yüzlerine bakıcam."

"Saçmalama istersen. Evliyiz biz."

"Evli olmamız edepsiz olacağımız anlamına gelmez. Sesimi duymuşlar."

"Tamam, herkes bu anı unutur zaten. Hatırlanmaz."

"Hiç sanmıyorum. Kimse unutmaz."

"Mehin! Yeter ama bundan sonra odamızda yaparız."

Mehin durdu ve merdivende olmalarını umursamadan geçirdi omzuna. Nasıl devam edebiliyordu?

"Ya ciddi misin? Ben ne diyorum, sen ne diyorsun."

"Sen ne diyordun?"

"Ben bu edepsiz Ağayı hiç sevmedim! Hemde hiç sevmedim."

"Hangi Ağayı seversin peki?"

Mehin elini yüzüne siper etti ve ofladı.

"Ağır başlı olanı kesinlikle daha çok tercih ediyorum. Şu sert bakışlar atan adamdan bahsediyorum."

Karan'ın ifadesi anında değişirken yüzündeki o yapmacık ifadeden kurtuldu. Mehin'e karşı içten olan gülüşlerinden değil, o kırılmasın yanlış anlamasın diye sırıtan tavrından kurtuldu.

"Sert bakışlı olan için bir şey diyemem ama ağır başlı kısmında sana katılıyorum."

"Süper, o zaman o edepsiz ağa bir daha gelmesin."

Karan göz devirdi. Edepsizlikleri de içtendi.

"Söz veremem. Ama iki gün sonra niye bana ters cevap veriyorsun diye yine mızmızlanma."

"Sende verme o zaman."

"Bir şeyi de beğen o zaman!"

İkisi de derin bir nefes verdi. Mehin'in utancı hâlâ geçmemişti. Karan ise abarttığını düşünüyordu.

"Sen işe gitmeyecek misin?"

"Hayır."

"Git bence. Sonra fakir kalmayalım."

"Sen git çok fakir kalmak istemiyorsan."

"Olur tabii, giderim. Ama önce senin izlerinden kurtulmam lazım."

Karan ikinci kez bunu duymasıyla tam ters bir şey diyecekken sustu. Mehin'e gerçekten çok mu fazla yüz veriyordu?

...

Hamza gözlerini araladığında ilk olarak telefonuna uzanırken, saate baktı. Oldukça erken kalkmıştı ve buna rağmen uykusunu iyi almıştı. Gece de Devin'in uykusunun olduğunu anlamış, o rahatsız olmasın, rahat giyinebilsin diye ondan önce uyumuştu.

Yerinde doğrulup ayağa kalktığında gözü sedire gidince kaşları çatıldı. Devin yanında değil, sedirde uyuyordu ve yatarak da değil. Oturur pozisyonda!

"Sanki yanımda yatsan, üstüne atlicam."

Hamza direk kalktığında söylenerek yanına giderken, yüzünü inceledi. Kaşları çatılmış, gözlerini sıkı sıkı yumuyordu. Ya kabus görüyordu, ya da o pozisyonun verdiği rahatsızlıktan dolayıydı.