The Penalty Kick

Chapter 18: Settled by Ice Cream

Ionnah's POV

"Ma, she's fine. Wag ka na mag-alala."

Bat parang andaming maingay?

"Paano ako di mag-aala Denrick? Di pa gumigising ang apo ko!"

Nakakarindi naman yung mga boses, tss. Iminulat ko ang mga mata ko ng unti-unti at halos lahat ng makita ko ay PUTI. Puting dingding, puting ceiling, puting kumot, puting unan, puting vase--

"Granny, nagpapahinga lang si Fai--

"Aish! You! Ikaw bata ka , bat di mo inaalagaan kapatid mo!"

Just as I thought. Nasa hospital ako. At peste, ang iingay nila.

"Ang ingay.." reklamo ko.

"Apo! /Faith! /Bunso! /Baby! /Ionnah!" sabay sabay nilang sigaw.

Everyone's looking at me with worried eyes na para bang may malala akong sakit. Oo, alam kong may asthma ako, and hello? Matagal na yun at magaling na ako. Nahirapan lang akong huminga kanina, dahil narin siguro sa bigat ng dala ko.

"Am I in a course of dying? Psh. Ang o-OA niyo--Aww!"

"Bata ka pinag-alala mo ko! Kauuwi ko lang ng Pinas and I was in an important meeting tapos malalaman ko nalang na naospital ka! You, silly child!"

Aww. Literally, masakit. Paluin ba ako ni lola sa braso ng pouch niya eh may bakal pa naman yun, at tsaka partida, masakit katawan ko. (・へ・)

"Now, what? Pinag-aalala mo ang lola!"

Napangiti naman ako sa sinabi ni lola. Nag-alala raw siya. Well, yes, I believe her. Mama siya ni dad, and she's very nice to me she treats as her real grand daughter..

And I know alam niya yung totoo, and I am very lucky na tanggap niya..

"I'm fine granny. Hihi . I miss you po!" pagkasabi ko nun I hugged her immediately. At least sa kanya naramdaman ko kung paano kumalinga ang isang ina.

"Lola, bat pag kami ni kuya naoospital wala lang sa'yo? Nakakatampo yun ah >3<" sabi ni kiya Keith.

Nakatanggap naman siya na malakas na batok kay lola. Now I know kung san ko nakuha pagkamaton ko >.<

"Bakit? Naospital ka na ba ha?!"

"Ahihi . Di pa naman po granny."

"Gusto mo ma-confine ngayon na?!"

"Ah! Di po!" natatarantang sagot ni kuya Keith.

Then everyone laughed. And relieved na okay na ko, I think.

"Everyone's worried about you anak. And were glad okay ka na." sabi ni dad.

Really? Everyone? I doubt nag-alala si mommy sakin. She never did.

Pero kahit alam kong wala siyang pakialam sa akin, nagbaka-sakali akong makikita ko siya ngayon sa room ko. And as I am disappointed as ever, WALA SIYA.

Nandito sila Keiran, Lauren and Lianne. Even sila Gab, Red, Tyrone and Rey. Si Dylan naman lumabas saglit may tumawag kasi sa kanya. Kinwento nila na si Gab daw nakasalo sakin bago pa man ako bumagsak ng tuluyan. Umalis na si lola, kelangan na raw niyang bumalik sa US kasi may kailangan pa siyang asikasuhin. Si dad naman hinatid siya sa airport. I wonder how stressful their work is..

Halos lahat kinakausap ako at nakikipagkulitan, si kuya Jared lang ang hindi.

Kilala ko si kuya, at basang-basang ko ang mga mata at kilos niya. I'm sure nagi-guilty yan ngayon kasi sinigawan niya ko, and sigurado akong di iimik yan hangga't di ko siya pinapansin, nahihiya kasi siya. Psh. Bahala siya <(｀^')>

"KUYA JAAAAAAAAAAREEEDD!" sigaw ko sa kanya sabay hagis ng unan. Matitiis ko ba yan? No way. (*^____^*)

Alam kong nagawa niya yun kasi di siya sanay na nakikipagbasag ulo ako sa harap niya, though alam niyang minsan nakikipag-away ako. Ayaw lang niyang mismong siya nakakakita. I know he's just worried na baka umabot kay mommy yung ginawa ko. And I'm just greatful to have brother like him.

"Bati na ba tayo bunso ? ╯ε ╰" tanong niya. HAHAHA . Si kuya parang bata talaga kahit kailan.

"Oo."

"Talaga?" tinitigan ko lang siya. Actually, medyo naiinis ako kay kuya, kasi I thought naiintindihan niya ako. But hoow could he understand me eh di nga niya alam, diba? Kaya naman wala akong karapatang sumbatan si kuya ng mga ganung bagay.

"Ayaw mo? Wag na nga! Di pa tayo bati!"

"Uwaaaaa! Kapatid! Bunso! Baby! Faith! Bati na tayo huh? Puh-leaase? ╯︿╰ "

Binatukan ko siya ng napakalakas.

"Aw. Masakit yun kapatid /(#￣ε￣)"

"Seriously? Sino ba mas bata sating tatlo nila kuya Keith? You're so childish, KUYA."

And then everyone laughed.

"Bati na tayooo? Ililebre kita ice cream!"

Ice cream!

Ice cream!

*^O^*

"Okay." pagkasagot ko nagtalukbong agad ako ng kumot.

Matatanggihan ko ba ang ice cream? No way (^____^)

Minsan pala may naidudulot na mabuti ang pangyayaring masama..

It's true that there's always a rainbow after a rain. Afterall nagagawa ko paring ngumiti. Dahil sa kanila.