The Penalty Kick

Chapter 9: The Request

Red's POV

It's 12 midight and yet andito parin ako.

I call this place as my hole-and-corner, kumbaga malayo ako sa ingay, kung saan tahimik at pwede akong maglabas ng nararamdaman. Nandito ako ngayon sa isang hill which is located sa dulo ng village namin, medyo maliwanag naman dahil sa liwanag ng buwan. Madalas ako magpunta rito, lalo na pag gusto ko ang katahimikan.

Napatayo ako nang may narinig akong kaluskos at tunog ng plasik.

"Ouch! Damn it!"

May tao? Sino yun? At this time sino pang pupunta dito?

"Aray! Ano bang mga langgam to!"

Based on the voice, is it Kuya Jared?

"Kuya Jared ikaw ba yan?" tanong ko.

"Aw! Huh? Red? Anong ginagawa mo dito?"

"Eh ikaw? Andito ka rin ah."

"Silly boy. Sabihin nalang natin na may tinatakasan ako."

We'll me too. Ayoko makitang umiiyak si ate, ako lang ang lalake sa aming magkakapatid and I feel very obliged to take care of them and yet hindi ko pa magawa ng maayos.

"Ano yang dala mo?"

Umupo siya at ibinuhos yung laman mg plastik.

I was surprised nang tumambad sakin ang di mabilang bilang na canned beer.

"Seriously?! You'll gonna drink this all?"

Tinitigan lang niya lang ako ng matagal at biglang tumawa ng pagkalakas-lakas.

"HAHAHAHAHAHAHAHA!"

"What?!"

Nang medyo nakabawi na siya nagsalita na siya at tumigil sa kakatawa.

"Lalaki ka ba o ano? Parang yan lang."

"You know I don't drink that much."

"Minsan kasi, we have to go beyond our beliefs when we need to. Wag mong pigilan pag gusto mo. Sa huli ikaw rin mahihirapan."

Binuksan niya yung isang can ng beer at ininom. Ako naman, umupo lang ako sa tabi niya.

Ano ba pinagsasabi nito? Parang ang lalim ng sagot niya si sinabi ko.

"What brings you here then? At anong koneksyon ng sagot mo sa sinabi ko?" tanong ko sa kanya.

"Naririndi na ko sa magulang namin," sagot niya at hindi na nag-abalang sagutin pa yung pangalawang tanong ko. And by that, kapansin-pansin na may problema siya.

"Just listen to them, sila lang naman ang nakakaalm ng tama."

Kumuha siya ng isa pang can at inabot sakin.

"Here. Not all the time, Red. I know you don't understand this because you grew up without the aid of your parents. Lalo na without a mom, si tito naman lagi sa trabaho. Minsan kasi hindi na tama ang pinaniniwalaan nila. You just have to believe on your own self. At minsan kailangan mong tumayo sa sarili mong paa kasi not all the time nasa likod mo lang sila."

Napatigil naman ako sa paginom sa sinabi niya. Tama siya, seven years ago namatay si mama dahil sa lukemia. Kaya naman kailangan magtrabaho ni daddy para samin. That's why I have to take care of my sisters. Kaso napakalaki parin ng epekto ng pagkawala ni mommy sakin sakin, natrauma ako sa pagkawala niya that's why nung highscool ako, nasa soccer field lang ako palagi, tahimik na nanunood, kapag wala nang mga nagpa-practice naglalaro ako mag-isa, and di nagtagal Dylan joined me. Dun ko nakilala si kuya Jared, he was the team captain that time, nakita niya yung potential ko as a soccer player kaya naman isinama niya ako sa team together with Dylan na isa sa mga taong di ako iniwan sa kabila ng kasungitan ko dati.