Kış Askerinin yanından çıkıp odama doğru ilerlerken Rumlow ile karşı karşıya kaldım. Odamın kapısının biraz önünde, benim geldiğim yöne doğru adım atıyordu.
"Odama çay içmeye mi geldin?"
Hafif soğuk bir şekilde sorduğum soruya gülmekle yetindi.
"Bundan sonra boş zamanlarımda sana bakmakla görevlendirildim."
"Aman ne güzel."
Yanından geçip odaya girdiğimde o da hemen arkamdan odaya girdi.
"Ashley burada kafana göre davranamazsın. Başında nöbetçi yok ya da kendine özel banyon var diye istediğini yapamazsın. Hala bizim elimizde olan bir insansın."
Gözlerimi devirip yatağa oturduğumda o hala karşımda dikiliyordu.
"Sinir bozucu birisi olduğunu sana söylüyorlar mı Rumlow? Tek yaptığım şey biraz dolaşmak oldu, demediğini bırakmadın."
Gözlerimi onun yüzünden alıp tavana diktim.
"Sana bir şey sorabilir miyim?"
Sakin bir şekilde "Sor" demesinden sonra tekrardan gözlerimi onun gözlerinde buluşturdum.
"Kış Askeri neden hiçbir şey hatırlamıyor? Kim olduğunu neden bilmiyor?"
Dudakları sinir bozucu bir şekilde iki yana kıvrıldı.
"Onun gerçekten kim olduğunu merak mi ediyorsun?"
Başımı olumlu anlamda salladıktan sonra cevap vermesini bekledim.
"O, birçok kişinin ölümüne neden olmuş, birçok çocuğu babasız bırakmış, birçok babayı da çocuksuz bırakmış katilin birisi."
Verdiği cevapla oda buz gibi kesilirken ne diyeceğimi bilemedim. Doğru sözcükleri seçmeye çalıştım.
"Ama onu bu hale siz getirdiniz."
"Senin burada olmana sebep olan adamı koruyacak birisi olduğunu hiç düşünmemiştim Ashley."
"Sadece onu merak ediyorum hepsi bu."
Yüzünde bir sırıtma oluştu. Gözlerini odada gezdirdikten sonra yeniden bana baktı.
"Ona karşı bir şeyler hissettiğini düşünmeye başlıyorum."
Dediği şeye önce tepki veremedim, yüzümde tek bir mimiğin oynamadığına emindim. Beynim dediği şeyi algılamaya çalışırken kalbimde garip bir his oluştu.
"Öyle bir şey yok."
"Olmasa iyi olur çünkü buraya evcilik oynamaya gelmedin."
Bunu aklımdan bir süre uzaklaştırmak için ayağa kaldım. Üzerim ıslak olduğu için banyoya yöneldim ve kuru bir şeyler giydim. İşlerim bittikten sonra da banyodan çıktım.
"Dışarı çıkmak istiyorum ve sen de benim bakıcım olduğuna göre başımda duracaksın anlaşılan."
"Daha geleli birkaç gün olmuşken herkese emir vermeye başladın."
Muzip bir şekilde gülümsedim.
"Bir Stark olduğumu unutuyorsun sanırım."
"Stark gibi yaşamadığını da sen unutuyorsun sanırım."
Gerçekten 7 yaşında çocuklar gibi laf yarışı mı yapıyorduk?
"Benim özel hayatım seni ilgilendirmez Rumlow."
