Saçma sapan bir aşk .

12 Bölüm ; Paramparça

Evet yine geciktirdim bölümü farkındayım. Umarım bölüm beklediğinize değecek kadar güzel olmuştur. (:

**

Gözlerimi Furkan'a çevirdiğimde tedirgin bir şekilde araba kullanmaya devam ediyordu.

- Deniz'i aradın mı?

İstemsiz çıkan bu sorum üzerine koyu bir sessizlik başlamıştı.

- O beni aradı. - dedi sakince.

- Pekala ne oldu.? - demiştim ama cevaptan korkuyordum.

Gelecek miydi gerçekten? Belki de en başından başlayacaklardi.. kim bilebilir.

- Sadece arkadaş olabileceğimize kanaat getirdik. Ondan vazgeçtim.

Bu cevap şaşırmama neden olmuştu. Beklemediğim birşeydi. Hiç beklemediğim....

- Peki neden.?

Fazla soru soruyordum ama gerçekten de bunu merak ediyordum. Etmem gayet doğaldı. Siz de olsanız  aynı soruları sorardıniz emin olun.

- Geçerli bir sebep yok.

- Neden saklıyorsun.!

Tuan' ın gerçekten yüksek çıkan sesiyle irkildim. Aldırmadan devam etti.

- Senin için vazgeçtim desene.! Kendi mutluluğunu feda ettin. Deniz geri döneceğini haber vermişti ama sen Hayır dedin. Çünkü gelseydi siz yine sevgili olacaktınız. Oyununuz son bulacaktı.! Selin evden gidecekti ve sokakta kalacaktı. Ailesine yalan uyduramayacakti.! Herşeyi senin için yaptım desene Furkan. !

- Tuan yeter.!!!

Buse'nin kolunu tutuşuyla susarak kafasını cama çevirdi ama hala sinirli olduğu belliydi.

Gerçekten benim için yapmışmiydi bunları... benim için...

- Bugünlük kahve keyfini es geçelim. Eve gidiyoruz.

Kimse itiraz etmedi. En iyisi de oydu zaten. Düşüncelerim birbirine karışmışken ne yapacağımı bilemiyordum. Sadece susarak beklemek gerekiyordu.

Tuan'in sinirine de kızmıyordum. Sonuna kadar haklıydı.

Peki ya Deniz... gerçekten gelecek miydi.?

Eğer ben olmasaydım geri dönecekti ve...  bunları düşünmek istemiyordum. Sadece Furkanla konuşmam gerekiyordu.

Araba durduğunda eve ilk giren Furkan olmuştu. Ardından Buse. Yavaş hareketlerle kapıdan geçiyordum ki Tuan'i görünce olduğum yerde kaldım.

Mahcup bir ifadeyle bakıyordu yüzüme.

- Söylediklerim için uzgünüm Selin. Bak Furkan benim bu hayatta ki en yakınım. Onun üzülmesine dayanamam anlıyor musun? Hayatta kalmamı sağlayan da o. Bana bu hayat şartlarını veren de. Herşeyim oldu. Ve onun sadece bir kız nedeniyle üzülmesini istemedim. Seni kırdıysam özür dilerim.

Hemen kafamı iki yana salladım.

- Sorun değil Tuan.. Gerçekten.

Gülümseyerek baktığında elini omzuma koydu destek verircesine.

- Odasındadir. Bir konuş istersen ama fazla üzerine varma. Bu sıralar morali pek yerinde değil.

Başımla onayladıktan sonra yine yavaş hareketlerle yukarı çıktım.

Tuan'a kızamıyordum. Kızmaya da hakkım yoktu ki zaten. Ne dese haklıydı.

Çantamı odama bıraktıktan sonra derin nefes terapileri alarak onun odasının kapısına tıklattım.