Until When (COMPLETED) [Under Editing]

Chapter 41: UNPROFESSIONAL

"ARE you seriously, fine?"

Kapwa kami nakatayo sa harap ng pinto ng condo unit ko ng itanong nya yon. It's surprise me that she finally speak up. On the way here, we're both in silent. Parang nagpapaki-ramdaman lang kung sino ang unang magsasalita.

Tinanong na nito kanina sa sasakyan kung okay lang ba ako. I just nodded and closed my eyes, until in front of the condo building. Hatid-hatid nya ako pauwi dahil naka-tunog ang mga tao na ako ang may-ari ng mercedes benz na dala ko kanina patungo sa restaurant. So I end up coming home with, leila.

"huy, bothered friend na talaga ako, bes. Okay ka lang ba?"

Huminga ako ng malalim at tumango bilang tugon. Tinitigan ako nito na tila ba hinahanapan ako ng butas. Nang wala itong mahanap ay napabuntong-hininga na lang ito.

"Don't worry, I'm perfectly fine."

"Nakita ko na sinundan ka ni Captain, Jace patungo sa Comfort Room kanina."

Ako naman ang napabuntong-hininga.

"Anong nangyari?"

"Wala, Lei. Walang nangyari." Sagot ko. "Okay lang ako, ano ka ba. Umuwi ka na lang at mamahinga. Bothered friend of the year ka na eh."

Sinabi ko yon para pagaangin ang atmosphere, pero hind naman gumana. I just sigh.

"Look, I'm okay. Wag mo ng isipin yon. Okay lang ako."

"Sabi mo yan ah? O sya! May lakad pa ko eh."

Humaba ang leeg nito at tila may sinisilip sa loob ng condo.

"Wala pa ba ang junakis mo?"

Umiling naman ako. Sinabihan naman ako ni Calix na baka medyo magtagal sila. Alam ko din naman na sabik sa kalaro ang anak ko, kaya pumayag na lang din ako. Nangako naman ito na iuuwi nya ng ligtas si Josiah, and I also trust, Calix.

"Gusto mo ba na samahan muna kita?"

Umiling ako agad. Sya na nga ang nag sabi na may lakad sya. Naabala ko na nga sya paghatid sakin sa condo, tas aabalin ko pa pati ang lakad nya ngayon.

"Hindi na. Sige na, baka mahuli ka pa sa pupuntahan mo. Salamat sa paghatid ah."

Lumapit ako sa kanya at bumeso. "Ingat ka at umuwi agad after nyan. San ka ba pupunta?" Lumayo ako ng bahagya at tiningnan sya.

"Dyan lang. Sige na! Gorabels na me, ingat ka dito ah. Rest rest ka muna habang wala ang junakis."

Naningkit ang mga mata ko at sinundan ito ng tingin papasok sa elevator. Nadadalas yata ang alis ni bruha? May lalaki yatang pinagkaka-abalahan.

Pumasok na din ako sa loob ng condo unit at isinara ang pinto. Napasandal ako sa likod ng pinto at don ko lang napansin na parang kanina pa mabigat ang pakiramdam ko.

Natuyo na ang luha sa mga mata ko ngunit nasa isipan ko pa din ang mga nangyari kanina. Pagod na naglakad ako paupo sa couch at sumandal don bago ipinikit ang mga mata.

I'm not really expecting him to talk to me again. Yes, I wish that to happen, but now? Parang gusto ko na lang hilingin na sana hindi na nangyari pa. Mas okay na pala na huwag nya na lang ako kausapin kesa marinig ang mga sinabi nya kanina.

Living the life I wish?

Yes, on some part I'm living the life I wish, before. Becoming a well known International model is not really my wish, but I'm very thankful. Money, house, and car? Not really my wish before, but I'm also thankful.

Bigla tuloy akong napaisip. Ano nga ba ang pangarap kong buhay?

I got Josiah as my son. I'm not expecting him to come in my life so soon, but I'm very thankful to the man above bacause he gave me a boy to live and to love with. Josiah is my second chance, and I believe on that, until now. He gave me another reason to go on.