Canım o kadar yanıyordu ki yerde kıvranıyordum ağrıdan az önce tanımadığım bir grup tarafından tecavüze uğramış ve bir yolun ortasına atılmıştım ben Haldun Kozcuoğlu'nun kızıydım ve bir intikam için gözlerini bile kırpmadan beni ölüme terk etmişlerd...
"Bu plan olmaz çok tehlikeli" dedi Bora'ya baktım ve göz devirdim işin tehlikesi mi kalmıştı en sevdiğim dizi olan breking bad Walter White'ın dediği gibi o kapıyı çalan bendim tehlike benim..
Ölüm benim.
Silah benim.
Ve ben bunu yapacağım gerekirse canım pahasına bile olsa yapacağım..
Agah ve Bora aralarında tartışıyorlardı ben yokmuşum gibi ayağa kalktım ve masanın ortasında duran içki şişesini yere fırlattım ikisini bakışları artık bana dönmüştü..
"Yapacağım! Ve kimse bana engel olamaz!" dedim ikisinin yüzünde ki şaşkınlığı görüyordum bir şey demeden odama gittim son hazırlıkları yapmam gerekiyordu bugün büyük gündü..
Onlarla ilgili her şeyi biliyordum ve bu kansız bir savaş olacaktı çünkü hepsini zaaflarından vuracaktım arkamda duran duvar saatine baktım saat şuan öğlen 16:00 gösteriyordu parti saat 20:00 da başlayacaktı masanın üzerinde duran davetyeme baktım Üzerinde büyük harflerle Saye Erdem yazıyordu..
Bu gece her şey değişicekti..
Saçlarımı ufaktan yapmaya başladım onların neyin dikkatini çekeceğini çok iyi biliyordum masumiyet ve bu gece en güzel maskemi takacaktım masumiyet maskesi..
Kapı iki kere çaldı gelen kim olduğunu tahn ediyordum Bora..!
Sabahtan beri beni vazgeçirmeye çalışıyordu. Ona baktım ve hızla ayağa kalktım "Ben bu yüzden öldüm onlar beni öldürdü beni oradan sen buldun sen!" dedim ve onu ittim "Nasıl vazgeç diyorsun! Nasıl dersin Bora!" dedim bağırarak ben her şeyi adımı, ruhunu, benliğimi bu yüzden bırakmamış mıydım? Şimdi vazgeçersem geriye benden ne kalırdı?
"Tamam! Vazgeçme! Ama böyle olmaz ya seni tanırlarsa!" dedi bir anda evet böyle bir ihtimal vardı ama ben garip bir benzerlik değip konuyu değiştireceğim çünkü orada bıraktıkları kızın bugün karşılarına çıkacağı hiçbirinin aklına gelmezdi..
Bu yüzden beni öldürmediler o Gece! Benden korkmadılar bile..
Ben onları o Gece öldürmediklerine pişman edecektim..!
"Maya dikkat et!" dedi Bora'ya baktım ve hırsla ona döndüm gözlerim dolmuştu çünkü öfkeliydim, ellerim titriyordu..
"bana bir daha sakın o isimle seslenme!" diye tısladım ona "Baksana o kız mı duruyor karşında" diye bağırdım "O kız öldü ben Saye!" dedim ve kapıyı açtım çıkmasını bekledim çok geçmeden bana baktı ve çıktı..
Beni görmeyeli uzun zaman olmuştu en son bıraktığında acı vermeyi kesmeyi için Agah'a yalvaran o küçük kızdım ben şimdi ise acı çeken değil acı verendim..
Saat ilerlerken hazırlanmaya başladım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
