Ölüm Meleği

Uzaklar

Playist :Billie Eilish Lovely

Her şey üzerime üzerime geliyordu Kaan Bey'in yanında ayrıldım nedense bana bugünlük yeter demişti oysa daha başlamamıştık bile oradan çıkmış saatlerce yolda yürümüştüm kafam çok dağınıktı bedenim ve ruhum ikiye bölünmek istiyordu bende bu karmaşanım ortasında kalmıştım.

Telefonum çalınca arayana baktım oydu..

Hava iyice kararmış ve saatlerce attığı mesajlara bile geri dönmemiştim beni merak ettiğini biliyordum onunla olan ilişkim onu da yoruyordu birgün çok yakınsam diğer gün çok uzaktım..

Ne istediğimi inanın bende bilmiyordum..

Telefon tekrar sustu..

Denizin karşısında bir banka oturdum..

Ne yapacaktım.?

Deniz sakindi gökyüzü muhteşem görünüyordu hava hafif serindi üşümek iyi geliyordu..

Keşke düşünmeseydim hiç keşke denizde bir köpük gökyüzünde bir bulut olsaydım..

Gökyüzüne baktım ve tam o sırada göç eden bir kuş sürüsü gördüm..

Gitmeliyim..

Her şeyi geride bırakıp gitmeliyim..

İntikamı
Kanı
Ölümü
Onu...

Uzaklara çok uzaklara..

Uzaklar bana iyi gelirdi, beni iyileştirirdi belki..

Bu düşünceyle ayağa fırladım bugün günlerden Salı'ydı haftaya bugün gidecektim bir hafta boyunca burada kalıp vedalaşacaktım herkesle ve en sonunda buralardan gidecektim.

Eve gitmek için yola çıktım ve bir taksiye bindim yol boyunca nereye gidebilirim diye düşündüm sıcak bir yer olmalıydı, huzurlu bir yer yepyeni beyaz bir sayfa açabileceğim bir yer..

Taksi geldiğim yerde durunca indim aşağıya mekana dışarıdan baktım kendimi sebepsiz hafiflemiş hissediyordum

İçeriye girdim gözüm zehir yeşili gözleri aradı arkası bana dönüktü muhtemelen sigara içiyordu ona doğru gittim hissetmiş gibi bana döndü ve kaşlarını çattı..

"Neredesin sen!?" dedi sesi sertti beni merak etmişti..

"Geldim işte" dedim geçiştirmek istedim

"Saye! Sana nerede olduğunu sordum!" dedi ciddiydi..

"Merih yürüdüm öyle saat geçmiş anlamadım"

"Saat geçmiş öyle mi? Sen daha geçen gün ölümden döndün şu siktiğimin yerinde kanlar içinde kucağımdaydın ve sen öyle saat geçmiş diyorsun!"

"Merih" dedi onu uyarmak istedim çünkü öfkeli görünüyordu, sesini yükseltiyordu..

"Bu nasıl bir sorumsuzluk Saye aklım çıktı! O telefonu her açmadığında ben kafamda cinayetler işledim ben öldüm anladın mı!? Yapamazsın senin bunu yapmaya hakkın yok!" 

"Geldim işte bak buradayım! Karşında! Bir şey olmadı!"

"Ya olsaydı! Seni kaybedemem anlıyor musun!?"

"Kaybetmeyeceksin" dedim belki Merih'e şimdiye kadar söylediğim en büyük yalanım buydu..

Çünkü beni çoktan kaybetmişti..

Bir anda beni kendine çekti ve sarıldı bende ona sarıldım..

"Seni kaybedemem, kendi kaybederim, belki yolumu kaybederim ama seni kaybedemem.." dedi