Ölüm Meleği

O Gece

Ayna da kendime bakıyordum ben bendim ama bana benzemiyordu bakışları değişmişti bir kere, eskiden gülen gözleri şimdi tıbkı ölüm gibi bakıyordu..

"Hazır mısın?" dedi Agah ona baktım  beni ölüm Meleği yapan adam..

Kafa salladım ona..

"Git ve onu öldür!" Aynaya geri döndüm yüzümde korkunç bir gülümse vardı çok uzun zamandır bu anı bekliyordum alacağım sadece bir intikam değildi intikamdan fazlasıydı..

O gece

Her zaman ki gibi okuldan çıkmıştım iki gün sonra doğum günümdü ve babamın umurunda değildi üniversite sınavına neredeyse 1 ay kalmıştı babamdan ve bu hayattan kurtulmama sadece ama sadece bir ay vardı..

Babam kötü bir adamdı bunu biliyordum annem ben çok küçükken ölmüş ya da öldürülmüş hikayeyi hiçbir zaman tam olarak öğrenemedim okulun önünde babamın yolladığı arabayı beklerken tam önümde siyah bir araba durdu ben ne olduğunu daha anlamadan arabanın kapıları açıldı ve bir kaç kişi beni tutup arabaya bindirdi kafama sert bir şeyle vurduklarını hissettim gerisi karanlıktı..

Gözlerimi açtığımda hava kararmıştı, kasıklarımda korkunç bir ağrı vardı ağlamaya başladım o sırada benden biraz uzakta konuşuyorlardı onlardan korktum ve gözlerimi sımsıkı kapattım.

"Öldürecek miyiz kızı?" dedi kalın sesli biri tam olarak kaç kişi vardı orada bilmiyordum bedenim üşüyordu canım yanıyordu..

"Bu kadar ileri gitmemeliydik" dedi aralarından biri

"başlama oğlum yine işini görürken öyle demiyordun!" dedi diğeri..

"Hayır öldürmeyeceğiz babası olan o adam bu utançla yaşayacak kızının namusunu Merih Atay'ın aldığını bilecek!" dedi

Merih Atay! Diye geçirdim içimden gözlerim sımsıkı kapalıyken aklımdan geçirdiğim tek isim buydu..

"Hadi gidelim!" dedi ve hepsi ayağa kalktı arabanın kapılarının kapandığını duydum araba çalışırken gittiklerinden emin olana kadar gözlerimi açmadım..

Gözlerimi açtığım zaman ağlamaya başladım o kadar çok ağladım ki..

Canım acıyordu..

Bedensel, ruhsal olarak o kadar acıyordum kii..

Acı içinde miydim yoksa acı içimde miydi? Bilmiyorum...

Merih Atay.!

Zar zor ayağa kalktım son gücümle yola doğru yürüdüm her adımın canımı yakıyordu..

En son bir arabanın geldiğini gördüm ve kendimi onun önüne attım..

"Maya!" dedi arabanın kapısı açılırken..

"Bo-Bora" en son gördüğüm yüz onun yüzüydü kendimi onun kollarına bıraktım ve aklımda geçen tek şey

Merih Atay'dı..