Ölüm Meleği

Tuzak

Burada daha ne kadar kalacağıma dair bir fikrim yoktu ve bu durumdan çok rahatsızım beni bu hale getiren insanlarla bir arada olmak kanıma dokunuyordu ama biliyordum bu daha başlangıçtı.. Her şey onlar için zor olmalıydı benim için değil.. Karşılarında o savunmasız kız yoktu karşılarında Ölüm Meleği duruyordu..

Ortam gergindi çünkü az önce olan olayı Ölüm Meleği yaptığı düşünüyorlardı Merih dışında bu konuda Poyraz ile tartışacaklardı yine ortamı sakinleştiren kişi Yağız oldu şimdi onun bu grup için değerini daha iyi anlıyordum..

Aslan hiç konuşmuyordu sadece dinliyordu..

"Biraz konuşabilir miyiz Merih?" dedi Poyraz benim varlığımdan rahatsız olduğu her halinden belli oluyordu bende çok mutlu değildim zaten..

"Sonra dedim Poyraz sonra!" diye bağırdı Merih bu çıkışı ben bile beklemiyordum Poyraz öfkeyle mekandan dışarı çıktı ve sert bir şekilde kapıyı kapattı arkasından Yağız sorun yok der gibi yaptı ve dışarı çıktı..

Şimdi Aslan ben ve Merih kalmıştık..

"Artık gidebilir miyiz?" dedim sonuçta burada kalamazdım değil mi?

Merih saatine baktı ve ayağa kalktı "Gidebiliriz" dedi ben ne yapacağını beklerken silahların olduğu yere gitti ve siyah bir silahı beline taktı bana döndü ağzında eğik duran sigarasıyla..

"Hadi gidelim" dedi

Ayağa kalktım o önde ben arkada çıkışa yöneldik mekana son kez göz gezdirdim her şeyi ezberlemek ister gibi ve demir kapıdan dışarıya çıktım o sırada dışarıdan Poyraz'ın bağıran sesini duyduk önce Merih durdu yanında da ben..

"Sikerim böyle işi hiç tanımadığı birini nasıl buraya getirebilir lan!" dedi

"Sakin ol Poyraz vardır bir bildiği Merih o!" dedi Yağız

"Altına alacağı kızı mekana getirmek ne demek ya deli olucam" dedi ah benden bahsediyordu kanım kaynarken Merih bir anda onların konuştuğu tarafa doğru hızla gitmeye başladı..

"Ne dedin sen!" diye bağırdı sesi tüm mekanda inlemişti..

"Merih" dedi Yağız hemen arkasından gittim ve biraz uzakta durup izlemeye başladım.

"Yalan mı Lan! Bu mekanda tek bir kural vardı Merih bu kuralı koyan kim sen!" dedi cesareti beni bile şaşırtmıştı.

"Ben koydum şimdi de kaldırdım ne yapacaksın!" dedi Merih..

Poyraz yakınında duran metal bir varile tekme attı "Sikerim lan biz bir grup değil miyiz?" diye bağırdı..

"Poyraz böyle olması gerekiyordu anlıyor musun? Bana güven!" dedi Merih bir anda sakinleşmesi tuhaftı..

"Tamam Merih Atay nasıl istersen" dedi ve hızla uzaklaştı Poyraz Yağız da arkasından gitti..

Şimdiden çatırdamaya başlamışlardı demek ki aralarında ki bağ düşündüğüm kadar güçlü değildi her şey düşündüğümden daha kolay olacaktı..

"Gidebiliriz" dedi Merih ve arabaya bindi yan koltuğa oturdum.

"Benim yüzümden kavga ettiniz özür dilerim" dedim Merih bir an bana baktı ve yola döndü.

"Senlik bir durum yok!" dedi sesi sertti sinirli olduğu her halinden belli oluyordu saat gecenin ikisi olmuştu bile..

Ev adresini ona söyledim ve karanlık yolu izledim..

Merih'in telefon sesi doldurdu arabanın içini
"Söyle! Atahan mı? Emin misin? Tamam!" dedi ve telefonu önüne alıp birini daha aradı "Poyraz Atahan'lar yapmış! Evet! Eminim!" karşı tarafı dinledi ve telefonu kapattı bir küfür mırıldandı evime gelmiştik bu eve bende ilk defa girecektim.