Bu sefer erken ve içime çok fazla sinen bir bölümle geldim. Keyifli okumalar diliyorum. 💜
-21.Bölüm-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Namjoon, Hoseok'un günlerdir kaldığı yere geldiğinde kalbi sızlamıştı. En yakın arkadaşı bitik bir halde yerde uzanıyordu. Ona seslenmek, geldiğini belli etmek yerine sadece bekledi. Kendisi yüzünden Hoseok'un nasıl mahvolduğunu izledi uzun uzun. Bunu yapmak zorundaydın, dedi kendi kendine. Ama yine de vicdanı rahat bırakmıyordu. Her zor anında yanında olan arkadaşının mahvolmasına sebep oluşu vicdanını susturmuyordu.
Namjoon, sesli bir nefes aldığında Hoseok, duyduğu sesle gözlerine araladı. Karşısında kendisine bakan Namjoon'u görmeyi beklemiyordu. Gözlerine ulaşmayan bir gülümseme ile yerinde doğruldu. "Hoş geldiniz, Bakan Kim."
"Hoseok," deyip sustu. Diyecek bir şeyi, yapacak tek bir düzgün açıklaması yoktu.
"İdam günümün kararlaştırıldığını söylemeye mi geldiniz?"
"Hayır, Hoseok. Bunun için gelmedim."
"O zaman sizi arkanızdan bıçaklayan, size ihanet eden arkadaşınızın ne halde olduğunu görmeye geldiniz."
"Hoseok," dedi Namjoon, titreyen sesine engel olamıyordu. "Özür dilerim."
"Ne?"
"Özür dilerim, Hoseok ama buna mecburdum."
"Ne demek istiyorsun, Namjoon. Seni anlamıyorum."
"Özür dilerim, Hoseok. Gerçekten özür dilerim." Hoseok, Namjoon'a dikkatle bakarken Namjoon gözlerini kaçırdı. Gördüğü gözler, vicdanını kana buluyordu. "Masum olduğunu bile bile sana acı çektirdiğim için çok üzgünüm."
Hoseok, histerik bir şekilde güldü. "Masum olmak? Ben?"
Namjoon, tekrar Hoseok'a çevirdi gözlerini. "Hoseok, bunların arkasında sen olmadığını biliyorum. Yemin ederim senden tek bir an bile şüphe duymadım."
"O zaman neden Namjoon?"
"Asıl hedefe gidebilmek için önüme sundukları yalana inandığımı sanmalarını sağlamak zorundaydım."
"Sen," dedi Hoseok. "Sen bu kadar acımasız olamazsın."
"Üzgünüm, yemin ederim çok üzgünüm." Namjoon, saçlarını karıştırdı. "Yalanına inanmalarını düşünmeleri için senin, benim, diğerlerinin gerçekten dağılması, acı çekmesi gerekiyordu. Eğer sana söyleseydim burada şimdi gördüğüm Hoseok gibi olmazdın, Yoongi seni görüp benden nefret etmezdi, diğerleri arkadaşlığımızdan şüphe duyduğum için benden uzak durmazdı. Beni anlıyorsun değil mi Hoseok? Seni ve diğerlerini korumamın, bu olanları açığa çıkarmamın tek yolu buydu." Hoseok, sessiz kalırken Namjoon, omuzlarını düşürdü, yenilmiş gibi hissediyordu. "Beni affetme ama beni anla, Hoseok. Seni ve diğerlerini korumak için tek çare buydu."
