BU BÖLÜMÜ ES GEÇMEYİN, SATIR ARALARINA OLABİLDİĞİNCE BOL YORUM BIRAKIN PLEASE.
Keyifli Okumalar. Sizi seviyorum ❤️
**
-23.Bölüm-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Namjoon, kendini bir rüyada gibi hissediyordu. Seokjin'in sesini, seni seviyorum deyişini duymuş, kendisine gülümseyen yüzünü görmüştü ama yine de hala inanamıyordu. Sanki tüm bunlar bir rüyaymış da her an uyanacakmış gibi hissediyordu.
Kapı önünde girdiği duygu karmaşası "Şimdi girebilirsiniz," diyen saray hekimiyle bölündü.
Namjoon, bir saniye bile beklemeden içeriye girdi. Seokjin, oradaydı. Yatakta uzanmak yerine oturur pozisyona geçmişti ve kendisine gülümseyerek bakıyordu. Namjoon, dolan gözlerini umursamadan yavaşça yanına adımladı. Yanına oturduğunda akmaya başlayan gözyaşlarına hâkim olamamıştı. Gülümseyişiyle birlikte gözyaşları da akıyordu.
Seokjin'in parmaklarını yüzünde hissettiğinde iç çekti. Bu dokunuşlara hasret kalmıştı. "Beni bu kadar çok mu özledin?"
"İnan bana özlemimi ifade edecek kelimelerim yok." Namjoon, Seokjin'in yaralarına dikkat ederek sarıldı. İçinden sıkıca sarılmak geçiyordu ama Seokjin'in yaraları olduğunu bilmek bu düşüncesine engel oluyordu. Seokjin'in kolları Namjoon'un belini sardığında Namjoon yüzünü Seokjin'in boynuna koydu. "Öleceğim sandım, Seokjin. Sensizlik çok, çok zordu."
Namjoon'un boğuk çıkan sesine rağmen Seokjin, söylediklerini anlamıştı. Yüzündeki yorgun gülümsemeyi büyüttü. "Artık buradayım, Namjoon. Yeniden seninleyim."
Namjoon, geri çekildi. Gülümseyen yüzünün yerini sinir almıştı. "Eğer bir daha böyle bir şeyi yaparsan seni asla affetmem. Duydun mu beni?"
Seokjin, gülerek kafasını salladı.
"Gülme öyle. Koruması gereken kişi gereken benim, sen değil. Bir daha ne olursa olsun yapma bunu."
"Emredersiniz, Bakan Kim," dedi gülerek Seokjin.
"Ciddiyim ben, Seokjin. Sen öyle gözlerini kapattığında aklımı kaybedeceğim sandım. Bir an bırakacaksın sandım." Seokjin, Namjoon'un yüzüne elini koyduğunda Namjoon sızlandı. "Yapma, sana sinirli kalmam gerekiyor."
Seokjin, ona doğru eğilip dudaklarını Namjoon'un yanağına bastırdı. "Özür dilerim, seni korkuttuğum için ama orada seni korumak zorundaydım. O ana dönsek ben yine aynısı yaparım." Seokjin, burnunu Namjoon'un yanağına sürterek geri çekildi. "Seni özledim, Namjoon."
Seokjin uzun zamandır banyo yapmıyordu ve Namjoon'un bu kadar yakın oluşundan o an istemsizce rahatsız olmuştu. Namjoon'un kafasını boynundan geri çektiğinde gülümsedi. "Günlerdir banyo yapmıyorum Namjoon, bu mesafede kalmamız yeterli."
