Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bu kadar çalışmak fazla değil mi?"
Seokjin, kafasını kaldırdığında kolları bağlı, duvara yaslanmış Namjoon'u gördü. Dudakları yukarı doğru kıvrılırken omuz silkti, Seokjin. "Sevgilin, genç ve yetenekli olduğu için biraz fazla çalıştırıyorlar."
Namjoon, odanın boş olmasını fırsat bilerek Seokjin'e yaklaştı. Alnına dökülen saçlarını parmakları arasına alıp kıvırırken gözlerini bir an kendisinden ayırmayan Seokjin'e gülümsedi. "Sevgilimi bu kadar çok çalıştırdıkları için yaşlı şifacılarla konuşma yapmalıyım belki de."
"Kılıcını konuşturmadığın sürece, tüm konuşmalara izin verebilirim."
"İşler değişirse kılıcımı da konuşturacağımı biliyorsun." Namjoon, güldü. "Hem bu yanımı sevdiğini sanıyordum."
"Evet, seviyorum ama doğru yerde, doğru şekilde kullanırsan."
Namjoon, gülerek kafasını iki yana salladı.
"Sen niye gelmiştin Namjoon? Bir şey mi oldu?"
"Hayır. Sadece akşam işin erken bitse de bir yere gitme, beni bekle demek için gelmiştim."
Seokjin, "Namjoon," demiş olsa da Namjoon, hızla odadan çıkmıştı. Seokjin ardından şaşkınca bakakalmıştı. "Neydi şimdi bu?"
Seokjin, ne olduğunu anlamasa da Namjoon'un söylediğini yapmıştı. Kapı önünde oturmuş ve Namjoon'u bekliyordu. Bu bekleyişi onu aylar öncesine götürmüştü. O zaman elleri kan içinde, Namjoon'dan iyi bir haber gelmesini beklemişti şimdi ise Namjoon'un kendisini bekliyordu.
Her şey çok hızlı değişmişti.
Birkaç ay öncesine kadar saray sınırları içerisinde önemsiz biriyken şimdi saygı duyulan hatta kıskanılan biri haline gelmişti ve en şaşırtıcısı nefret ettiği saray, sevdiği adamla yaşadığı evi haline gelmişti. Seokjin, kendi kendine güldü. Tüm hayatını değiştiren o törene gelmemiş olsaydı hayatının nasıl olacağını merak ediyordu.
"Efendim," diyen sesle Seokjin, düşüncelerinden sıyrıldı. Arkasını döndüğünde bir asker gördü. "Sizi bir yere götürmem için Bakan Kim tarafından görevlendirildim. Lütfen benimle gelin."
Seokjin, huzursuzca kıpırdandı. Hala saray içinde düşmanları olduğunu biliyordu ve Namjoon beni bekle demişken bu askere inanmamıştı.
