#12: « Teslimiyet »

1.9K 169 315
                                    

Uyarı: bölüm birtakım cinsel içerikler barındırmaktadır, dileyen okumayabilir.

*

önceki bölümde beni ikna edin demiş olsam da bölümün yarısı zaten hazır haldeydi. sadece sizin fikrinizi öğrenmek için demiştim ama maşallah siz de bunu Allah'tan arıyormuşsunuz sjsjjsksakajd.

ilk defa böyle bir içerik yazdım, o yüzden yazarken renkten rengi girdim, hala da kırmızı olabilirim djdksksk o yüzden bölüm sonunda düşüncelerinizi mutlaka belirtin.

sizi bölümle baş başa bırakıyorum. keyifli okumalar :))

-12.BÖLÜM-

Onların hikayesi sarayın bahçesinde birbirlerini gördükleri anda başlamıştı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Onların hikayesi sarayın bahçesinde birbirlerini gördükleri anda başlamıştı. Kalbi kırık, aile sevgisine muhtaç iki çocuk iken birbirlerinin yaralarını farkında olmadan sarmışlardı. Biri ağladığında diğeri de ağlamış, biri güldüğünde diğeri de gülmüştü. Birbirlerine âşık olmaları kaçınılmaz olmuştu.

Namjoon'a olan saldırı beraberinde birçok acıyı, birçok gözyaşını getirmişti ama saklı olan hisleri de açığa çıkarmıştı. İki yakın dost olduklarını sanırlarken aslında birbirlerini her şeyden çok seven iki adam olduklarını fark etmişlerdi.

Namjoon, Seokjin'in dudaklarından çekilip nefeslenirken eğitim alanına doğru gittiğine, dalgın bir anında saldırıya uğradığına şükür ediyordu. Eğer o gün başına onlar gelmese şimdi kalbindeki mutluluğu asla tadamayacaktı. Şimdi Seokjin'le bu anları yaşamak mucize gibiydi.

"Bu bizim ilkimizdi," diye fısıldadı Namjoon.

Seokjin, kapalı gözlerini açıp gülümsedi. "İlk değildi."

"Ne? Ne demek ilk değildi?"

"Sanrı görüp Min Seo diye sayıkladığını söylemiştim, hatırlıyor musun?" Namjoon, kafasını salladı. "O gün beni o kız sanıp öptün, Namjoon. O kadar ani olmuştu ki senin dudaklarından kaçamamıştım."

Namjoon, şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırdı. "Ama sen o gün bana engel olduğunu söylemiştin."

"Beni kalbinin derinliklerinde saklı olduğunu düşündüğüm kız olarak hayal edip öptüğünü söyleyemedim işte. O sanıp beni öptün demeye ne kalbim ne de aklım razı olabildi."

"Özür dilerim."

"Neden özür diliyorsun?"

"İlk öpücüğümüzün o şekilde olmasını istemezdim."

Healer | Namjin ✓Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin