Biz iki kırık şehirdik...
Bir yapboz gibi tamamlanacağımız günü bekliyorduk.
NARÇİÇEĞİM
Selen ve Burak geçmişinden kurtulmaya çalışan iki insan. Çocuklukları parçalanmış. Bir kenara kırılıp atılmış. İki yıkık,kırık şehirler. İki yapboz parçası... Ge...
Bu gün bölüm gecikecek diye çok korktum. Ama yetişti. Her bölüm yayınladığımda benimle beraber heycanlanan insanlar çok teşekkürler. Sizi çok seviyorum narçiçeklerim. İyi okumalar. :)♡
Satırlarda nefes alalım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selen içeri girdiğinde annesi ve Aysu'nun salondan gelen seslerini duydu . Aysun
"Aydan hanım kenarları ince çiçek işlemeli olan tabakları koyalı mı masaya?"
"Aysun onlar pek şık durmaz. Masaya sade olanlar daha çok yakışır. İşlemesiz olan tabakları masaya koyalım."
Dedi. Annesi akşam için Akalara yemek hazırlığına başlamıştı. Onlara hiç bir şey demeden ikinci kata çıkıp. Odasına girdi. Çantasını kenara çıkarıp. Banyoya girip ellerini ve yüzünü yıkadı. İçinde husursuz bir his yeşermişti. Selen sürekli böyle hissettiği için artık bu duruma alışmıştı. Biraz çıkıp hava alsa iyi olacaktı. Her huzursuz hissettiğinde ya da bunaldığında bir yerlere kaçmak Selen'e çok iyi geliyordu. Banyadon elini yüzünü kurulayıp çıktı. Husursuz hissettiğinde ya ormana giderdi ya da sahile. Sahil yolunda trafiğin yoğun olduğunu düşündüğü için ormana gitmeye karar verdi. Hem orman, sahilden daha yakındı. Tam üstünü değiştireceken annesi kapıyı çalıp.
"Kızım müsait misin?"
Dedi Selen kapıya yöneldi. odasının kapısını açtı.
"Bir şey mi oldu anne?"
Selen annesinin ne diyeceğini anlamak ister gibi bakıyordu. Çünkü Annesi önemli bir şey olmadığı zamanlar Selen'in odasına adımını atmazdı. Annesi içeri girdiği an Selen'in karşısında yerini alıp. Sorusunu erteleyerek diğer sorusunu sordu.
"Kızım sen bir yere mi gidiyorsun?"
Selen annesine tebessüm ederek.
"Evet. Biraz hava almaya çıkacaktım."
Annesi yüzüne gülümsemesini yerleştirdi.
"Kızım aslında Akalar gelince burda olsan olmaz mı? Misafirleri beraber karşılarız."
Annesi Selen'e o masum kedi bakışlarını çevirmiş bakıyordu.
"Anne ben..."
Annesi Selen'in ellerini yakaladı.
"Selen lütfen yanımda ol."
Selen annesini kırmak istemiyordu. Zaten doğru bir anne kız ilişkisine sahip değillerdi. En azından annesini mutlu etmesi gerektiğini düşünüyordu. Annesine bakıp.
"Tamam Anne."
Dedi Annesi Selen'in onu kırmayışının verdiği rahatlamayla birden Selen'e sarılmıştı. Selen sadece annesinin ona sarılmasını izlemekle yetiniyordu. Ne kadar yıllarda geçse bir türlü annesiyle anne kız ilişkisine sahip olamamışlardı. Annesi onu ne kadar çok sevsede Selen bir türlü annesinin sevgisine karşılık veremiyordu. Sadece saygı duyup. Annesini üzmemek istiyordu. Annesi Selen'in iyi hissetmediğini anlayınca geri çekildi. Ne zaman Selen'e sarılsa Selen'e o günü hatırlatıyormuş gibi hissediyordu. Bu yüzden Selen'in koyduğu mesafeyi göz önünde bulundurarak ona onun koyduğu mesafeye göre davranıyordu. Annesi bir gün bu mesafeleri yıkıp gerçek bir anne kız olacaklarına inanıyordu. Ya da sadece umut ediyordu... Annesi Selen'e gülümseyip odadan ayrıldı.
