Biz iki kırık şehirdik...
Bir yapboz gibi tamamlanacağımız günü bekliyorduk.
NARÇİÇEĞİM
Selen ve Burak geçmişinden kurtulmaya çalışan iki insan. Çocuklukları parçalanmış. Bir kenara kırılıp atılmış. İki yıkık,kırık şehirler. İki yapboz parçası... Ge...
Bu haftaki bölüm ile hepimizi karanlık yollarda heba edeceğim. Şimdi diyeceksiniz biz o yoldan ne zaman çıktık ki...
Karakterlerin hepsinin hemen hemen içerisinde bulunduğu bir bölümdü. Bazı yaşanmışlıkları ince ince işledim. Umarım beğenerek okursunuz.
Satırlarda nefes alalım....
Dertten kederden kurtulamazsın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Abi!"
Burak, Çilem'i çitlerden atlatıp, sırtına almıştı. Kardeşini adeta çuval misali taşıyordu... üstelik bunu yaparken de zorlanmıyordu. Çilem abisinin sırtına sert olmayan darbeler indiriyor ama maalesef Burak darbelerden bir türlü etkilenmiyordu.
Burak, Çilemin surat ifadesine bakıp, kahkaha atmaya başlamıştı. Selen ortamda olanların aksine durgun gözüküyordu. Burak'ın o hali gözünün önünden gitmiyordu. Sevdiği insanlardan birini kaybetme korkusu onu mahvetmişti. Çocukken yaşadığı duygu tekrar belli etmişti yerini. Burak, Selen'in solgun yüz ifadesini görünce nihayet Çilem için gün doğmuştu. Burak sarsmadan Çilemin yere bırakıp, Selen'in yanına yanaşmıştı.
"Narçiçeği biz artık orada değiliz ve ben gayet iyiyim."
Selen daldığı yönden kafasını titreterek geri çevirmişti. Ani bir ruh hali değişimi olmuştu. Düşüncelerinden yeni yeni sıyrılıyordu.
Burak gülümseyince Selen bütün dikkatini Burak'a çevirmişti. Nasıl bir anda çıkıp alıyordu bu gülüş onu buğulu diyarlardan? Her şeyi etkileyici geliyordu. Asıl da kalbi etkileniyordu bu yeşil gözlerin sahibinden.
"Çok iyi anlaşıyoruz kabul et Narçiçeği! Çekişmeli ama bir o kadar da çekim gücü yüksek bir iletişime sahibiz."
Selen, Burak'ın omzuna garezine sertçe çarpmıştı. Bugün hepsi beraber zaman geçirmek istemişlerdi. Herkes buradaydı. Gidecekleri kafe sesiz sakin bir semtteydi. Kafeye gitmeden bir parka uğramışlardı. Bir kaç saatliğine gerçekten çocuk olduklarını hissetmişlerdi.
Çocuk olmak, asla çocuk olduğunu hissedememişler için kapınıza gelen bir yabancıdan farksızdır.
Bu isteği elbette Barış istemişti. Çocuk olarak kalmayı aralarında en çok isteyen kişiydi. Barış'a bir zaman makinesi verseniz geçmişte kalan daha ne olup, bittiğini anlayamayan o ufaklığı geri isterdi. Pelin, Selen'i ikna etmiş ve böylelikle yuvarlak iki kişiyi gayet rahatlıkla taşıyabilen salıncağa binip, sallanmışlardı. Selen başta mırın kırın etse de eğleniyordu. Pelin ile arkadaşlık ilişkisi iyi durumda gelişiyordu. Hatta geçenlerde beraber Selen'in evinde ders çalışmışlardı. Hatta evde bir kaç kostüm bulmuşlar ve onları deneyerek eğlenmişlerdi. Anı kalması içinde binlerce fotoğraf çekmişlerdi. Selen bu durumdan çok memnun kalmıştı. Bir arkadaş ile eğlenmek farklı ve harika hissettiriyordu ona.
