Indestructible Waves (Phases of Poison #1)

20

Drunk

Gabi na ngunit hindi pa rin ako lamunin ng antok.
Nagtataka ako kung bakit ako tinawag ni Troy na slurpee, e, hindi naman ako 'yon? Sa pagkakaalam ko, iyon ay binibili sa 7/11? Why did he call me that name?

Slurpee? Is that my nickname now, huh, Troy? Somehow, I find it cute. But I want to know why did he call me that way. Plus, the pot of flower he gave me yesterday night.

Buong maghapon, siya ang naiisip ko. Kung mawawala man, sandali lang.

My phone vibrates causing my senses came back. It's Raia who's calling. I did pick my phone up and swipe to the answer button. “Problema mo?”

Medyo inis ako sa pinsan ko na 'to. I did send her a quick message yesterday asking if she'll go with us in Adidas Outlet but she didn't reply! Hindi tuloy nakasama.

Si Adira naman ay hindi na ako umasa na sasama siya, taong-bahay ang isang iyon. Mas gusto pa magkulong sa kwarto kasama ang mga libro niya sa Biology.

“Where are you?”

I rolled my eyes heavenward. “Bahay. Ikaw, na saan ka na naman?”

Napansin kong hindi na siya gaya noon na ina-update ako kung saan siya pupunta, sinong kasama at anong dahilan niya. In a slip of a hand, she's out of reach. And I am rooting for an answer why?

I heard glasses that tossed, some indistinguishable laughs from the background and lively music. Wait...

“Uhm...may sinundan lang. Uuwi na rin ako mamaya.” Halos pabulong niya iyong sinabi.

Nanlaki ng bahagya ang mata ko, napabangon sa aking kama. “Tanga ka, nasa bar ka ba?!” I can't believe she's there at this hour? “Umuwi ka na nga. Isusumbong kita kina Tito Siegfried!

Natawa siya. “Chill. It's not me, actually. I told you, may sinundan lang ako. Huwag kang over-acting, eight pa lang!”

“Gabi pa rin, Raia Mereia!”

“Uhm...gonna hang up na, girl. I need to do something important. Bye!”

Inis kong ibinato sa kung saan ang cellphone ko dala ng inis sa babaeng iyon. Anong ginagawa niya sa bar ng ganitong oras? Sino bang sinundan niya kasi roon? Geez, woman! Bahala kang mapagalitan nina Tita Andi!

My heart almost jump out of my chest when someone suddenly knocks on my door. Medyo kinabahan ako dahil naalala kong gabi na, dapat natutulog na ako dahil may pasok na ako ulit bukas.

Sino ba naman kasi ang makakatulog agad kung ang daming laman ng utak? Daming isipin.

“Thrana,” dad called softly.

I compose myself before stepping out of bed. I then walk towards the doorway and open the door for my daddy. “Dad...come in.”

Pumasok ito. Napansin ko ang dala niyang gatas sa baso. Inilapag niya iyon sa bedside table ko bago naupo sa kama. Pinagpag niya ang tabi niya. Sumunod ako.

He patted my head. “Your preggy-momma's already in her dreamland. Why still awake? What's bothering you? Hmm?” He asked.

My lips twitch. I cannot say that there's nothing that bothers me. My daddy is a former CIA Agent and just by looking at eyes and observing actions, he already knew when and what to believe. I can't say a lie.

Nag-init ang pisngi ko. Upang hindi ito makita ni daddy, tumungo ako at pinaglaruan ang aking mga daliri. “Si Troy po...”

“You mean Trojan Archival?” He corrected. Hindi siya boses strikto. Natural lang.