Indestructible Waves (Phases of Poison #1)

23

Hawak

Pagbaba ko mula sa aking silid, natanawan ko sina mommy at daddy na nagkukulitan sa sala. Bukas ang television ngunit mas dinig ko ang naasar na boses ni mommy.

I walk slowly towards the dining table. I made sure that they won't notice me. Gusto ko sila panoorin. Sa tuwina kasing nakikita ko sila sa gano'ng ayos, gumuguhit ang ngiti sa mga labi ko.

They're the couple that gives good vibes to anyone who can see them. Their affection towards each other is boundless, indeed.

Napansin ko ang booklet na hawak ni mommy. Mukhang iyon ay naglalaman ng mga baby names. Maging ako ay nae-excite sa paglabas ng magiging kapatid ko.

“Thunder Noe La Galliene...sounds good.” I heard dad insist, chuckling.

Mom objected. “Anong Thunder Noe ka riyan? It's Summer Aviona La Galliene!”

Alright. I get it. They're fighting for my baby's name and gender. That's it. Too early to know for a two months.

Suddenly, my attention diverted to my ringing phone. A smile crept on my face when I knew who it was. The man I started to like—Troy.

“Good morning,” he sounds cool when he greeted me.

I cleared my throat. Damn. I think I know the answer why he called now. “H-Hey... Good morning?” I try to sounds casual.

He chuckled. “Kagigising mo lang?”

Lumingon ako kina mommy. Buti at abala pa rin silang dalawa sa pagtatalo. “Yup. Nasa school ka na ba?”

Hindi ako pumasok ngayon dahil masama ang pakiramdam ko. Hindi ko lang pinapahalata kahapon pero alam kong alam naman ni Troy.

“Uh, no. We'll be having a site visit today in Quezon. Aside from that, marami rin kaming assessment na gagawin.”

So, magiging busy pala siya ngayong araw? Mabuti na lang hindi ako pumasok. For sure, magiging boring ang maghapon ko kung hindi ko siya makikita o makakausap.

“Oh, I see. Have a safe trip, then.” Ngumiti ako kahit hindi naman niya kita.

Hindi ako nakarinig ng anumang tugon mula rito. I checked my phone if he's still there and yes, he is. I wonder why he is not speaking?

“Okay ka lang ba? Bakit hindi ka sumasagot? Uhm...paalis ka na yata. Sige, end mo na 'tong call—”

“Na rito ako sa labas ng gate niyo. Labas ka,”

Mabilis na pumaling ang ulo ko mula sa labas ng bahay. Kusang tumayo ang aking mga paa at humakbang palapit sa front door.

Damn. He really is here! Nakasandal ito sa motor niya habang hawak ang phone. Nasa direksyon ng kwarto ko ang paningin niya. Pinigilan ko ang sariling ngumiti. Why so cool, Troy?

Dahil sa biglaan kong pagkilos ay napansin na ako nila mommy at daddy.

“Thrana, saan ka pupunta? Akala ko ba ay masama ang pakiramdam mo?” Tanong ni mommy, tumayo sa upuan at nilapitan ako.

Dad then looked outside. “Did you not tell him that you're not going to school today, baby?”

“Sinabi ko po sa kaniya kagabi, dad. B-Baka may...sasabihin lang?” I guessed, too.

Lumapit sa amin ni mommy si dad at siya na mismo ang nagbukas ng pinto. Agad napatingin si Troy sa aming mag-anak pagkalabas. Pinatay nito ang tawag bago inayos ang sarili at naglakad palapit sa gate.

He bowed his head to my dad. “Magandang umaga po, Sir Gon.” He greeted politely.

“My daughter is not feeling well right now. She can't make to school. However, if you are here to visit her, I won't say anything.”