Indestructible Waves (Phases of Poison #1)

22

Like

Isang buntonghininga ang pinakawalan ko pagkatapos ligpitin ang gamit. The class ended at seven in the evening. Heavy loads and stressful summary were the reason for my body to feel sick. I do remember that we still have a training next week. Sa mismong eroplano. I feel excited, somehow. Pero ewan ko ba. Mabigat pa rin loob ko. Wala akong matukoy na dahilan kung bakit.

“What?” Tamad kong sinagot ng tawag mula sa cellphone ko. Ni hindi ko na nga tiningnan kung sino ito.

In a blink of an eye, my eyes widen when I heard Troy's chuckle from the other line! Sinilip ko ang ID caller upang makasigurado na siya nga ang kausap ko. Halos mahiya ako sa inasal.

“Hmmm...pagod ka na. Tama ba ako, Slurpee?” May lambing na tanong nito.

Naipikit ko ang mga mata bago marahang pukpokin ang ulo. Slurpee raw. Bakit ba ang lakas ng epekto sa akin kapag tinatawag niya sa ganoong pangalan?

“Medyo lang. Pasensya na, Troy. Tulad ng sinabi ko kanina sa'yo...masama lang talaga ang...uh...pakiramdam ko.” Muntik pa mautal!

“If that's the case, alright. I believe you.” Sabi niya. “Labas ka na sa building mo. Narito ako sa tapat, sinusundo ka.”

Mabilis pa sa kamay ng segundo akong napasilip doon sa bintana ng room ko. Naroon nga siya. Nakasandal sa railing ng corridor habang nakatingin sa direksyon ko!

Kinagat ko ang aking labi. Bahagya ko ikinaway ang kamay ko dahilan upang mapatawa itong.“Ngiti ka nga?” Hingi niya.

Nginiwian ko ito. “I don't want,”

Sabay kaming naglalakad papunta sa parking. Medyo nauuna lang ako ng kaonti. I feel uneasy right now because I know he's watching every step I make. Ano bang nakain nito?

I gasped when he suddenly grabbed my hand, just as time when we reached his motor. “W—Why?”

I tried to be as calm as possible. But when he stares at me in the deepest way, I lost in his eyes. I ended up staring back with the same intensity.

My heart beats faster than normal. What's happening?

“Thrana... Lucille told me that you two have talked.” He began.

Hindi ako nakatugon. Bumalik na naman ang bigat na naramdaman ko kanina matapos namin mag-usap. Ito ba ang dahilan?

I then tried to free my hand from his hold. But he intertwined it to mine so he can hold it tighter. Lumakas ang kabog ng dibdib ko nang maramdaman ang init ng palad niya.

“Huwag ka sana mag-isip ng kung ano tungkol sa aming dalawa.” Seryoso niyang sinabi.

I lowered my gaze. I donʼt know what to say. I donʼt know what is happening to me. Hindi ko maintindihan ang sarili ko, Troy.

“Wala naman akong iniisip, e.” I murmured. Liar!

Using his one hand, he lifted my chin. Our eyes met again. He gave me an assuring smile. “Among all the girls I've met... It's only you that makes me feel contented.”

Humigpit ang pagkakayakap ko sa bewang ni Troy habang inaalala ang sinabi niya kanina doon sa parking. Isang salita niya lang, magaan na ulit ang pakiramdam ko.

“Where are we going, Troy? Akala ko uuwi na tayo?” I asked in the middle of our drive.

“Malapit na.” Sagot niya.

Buong biyahe namin ay nakangiti ako. Nakarating na kami at lahat sa paroroonan, hindi pa rin iyon napapalis. Kita ko ang tuwa sa mata niya kapag tinitingnan niya ako. Para bang isa iyong tagumpay para sa kaniya.