"Yazın sonunda bambaşka biriydin o zaman. Yetenekli, güçlü ama çok şey görüp geçirmiş biri."
Draco acıyla karışık güldü. "Sanırım. Tek bildiğim artık çocuk olmadığımdı."
Hermione içindeki coşkun merhamet hissine karşı koyamıyordu daha fazla. "Sana s...
merhaba. ben geldim. umuyorum ki beğenebileceğiniz bir bölümle geldim.
ağır bir bölüm oldu benim için. (burnunu çeker)
buraya, bölüme başlamadan önce ,Hermione'nin Böcürt'ünü yazmanızı istiyorum. Sizce ne olabilir- tahminleriniz Profesör McGonagall olsa bile yazın lütfen.
bu bölümün ithafı @ecemou 'ya gidiyor.
iyi okumalar.
Nox.
.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.
❅
birinci kısım
❅
.
Draco'nun aldığı tüm soluk değişmişti. Onun o olmadığını biliyordu, gerçek olmadığını biliyordu. Hayır. Hayır. Gerçek değildi.
Korku.
Tek hissedebildiği buydu. Uzun süredir hissetmemişti.
Nasıl olduğunu unutmuştu. Ne kadar çaresiz hissettirdiğini. Duygu şimdi göğsünde patlayıvermişti. Bedenini sopsoğuk yapmıştı, kaskatı kesilen gövdesi bir çelik gibiydi. Kalbi hızlı atıyordu, solukları dudaklarından dengesizce çıkıyordu.
Karşısındaydı. Tam ona bakıyordu. Gözleri. Aynıydı. Malikhaneye geldiğinde olduğu gibi. Aynı şeytani parıldama vardı. Draco'yu arsız bir vahşilikle süzüyordu, dudaklarının ucunda deli bir kıvrım şekil almıştı.
"Seni özledim." dedi Voldemort, zarif bir adım attı. "Senden haberler bekliyordum. Bana iyi haberlerin var mı Draco?"
Draco kıpırdayamıyordu. Beyni alarm çanları veriyordu. Kendini korumasını söyleyen zihni ataklar yapıyordu; onun gerçek olmadığını söylüyordu.
O burada değildi. O burada olamazdı.
Ama korku zihnini alaşağı etmişti bile. Göğsündeki basınç artarken onun kırmızı göz bebeklerini, çökük kemikli yüzünü izledi.
"Her şey yolunda mı?" dedi Lord. Şeytani gülümsemesinin üstündeki gözleri pırıl pırıldı. "Seni seçtiğimi biliyorsun. Sen, Seçilmiş Kişi'sin Draco. Bunu yapacaksın. Bunu yapmak zorundasın. Görevini yerine getir."
