"Yazın sonunda bambaşka biriydin o zaman. Yetenekli, güçlü ama çok şey görüp geçirmiş biri."
Draco acıyla karışık güldü. "Sanırım. Tek bildiğim artık çocuk olmadığımdı."
Hermione içindeki coşkun merhamet hissine karşı koyamıyordu daha fazla. "Sana s...
bu bölüm hakkında söyleyebileceğim pek bir şey yok. o nedenle bölümle sizi baş başa bırakayım.
bu bölümün ithafı @mycrowss 'a gidiyor.
iyi okumalar.
Nox.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.
❅
birinci kısım
❅
.
[Slug Partisinden beş gün sonra.]
Artık o Muggle şarkısını tekrar etmiyordu. Draco yanında değildi ve buna ihtiyacı yoktu.
Terden sırılsıklam olmuş bir şekilde kendini koltuğuna attığında annesi kapıda belirdi. "Hermione, tatlım, kendini bu kadar yorma. Biraz dinlen ve tatilin tadını çıkar."
"Çıkarıyorum zaten." dedi zayıf bir gülüşle. "Tatil dediğin böyle çıkarılır."
Annesi duraksasa da gülerek başını iki yana salladı. "Azmini ne kadar takdir ettiğimi biliyorsun ama beş gündür seni bu halde görmek beni biraz huzursuz ediyor."
"Çünkü kitap okuduğunda fiziksel anlamda mahvolmuş olmuyorsun."
"Ben bir cadıyım. Büyüleri bilmekle onları uygulamanın arasındaki uçurumu en aza indirmem gerek. Bu iş ancak böyle yürüyor."
"Peki," dedi annesi pes ederek. "Ama baban bir akşam daha sana ağrı kesicilerinden birini verirse bu işe el atacaktır."
"Ben de gizlice alırım o hâlde ondan," dedi muzip sesiyle.
"Suç ortağın olmam küçük hanım." diye uyardı onu annesi. Gülerek kapıdan çıktığında Hermione asasıyla kapının örtülmesini sağladı.
Zihni parçalara ayrılıyor gibiydi, bunu yapmak canını yakmakla kalmıyor bedenini de çok yoruyordu. Büyük eforlar sarf etmesi gerekiyordu ve daha henüz on üç yaşındayken Draco'nun kati ve sert Snape'in himayesinde bunu öğrenmek zorunda kalmasını bilmek bunu daha iyi yapmıyordu.
