"ခွပ်.... ''
""ကဲကွာ.... ခွပ်.... မပြောပြချင်ဦးကွာ.....
ခွပ်.... ကဲကွာ.... ခွပ်.... ခွပ်........''"
Company ရုံးခန်းလေးထဲ ထိုကဲ့သို့မြင်ရကြား
ရတာစိတ်မသက်သာစရာရှိလှတဲ့ များစွာသော
လက်သီးဖြင့်ထိုးနှက်နေသံကလွဲရင် ဘာသံမှပင်
မကြားရပေ။
မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမျှလဲ အထိုးနှက်ခံ
နေရတဲ့ကောင်လေးဘက်ကနေဝင်ကာပြီး မပြော
ရဲပေးကြပေ။
ရှောင်ချိန်မရပဲ ပြင်းထန်စွာကျရောက်လာတဲ့
လက်သီးချက်တွေကိုလဲငြိမ်ခံနေရုံသာ
ကောင်းသစ်တက်နိုင်သည်။
သူလဲမမှားပါပဲ... သူတကယ်ကို ဘာအမှားမှ
မလုပ်ထားပါဘဲလေ... ။
"G...GM... လက်လွန်လိမ့်မယ်နော်..
.. စိတ်ကိုလျှော့ပါရှင်
လက်လွန်ခြေလွန်တွေဖြစ်ကုန်လိမ့်မယ်"
"ဟုတ်ပါတယ်ရှင်... ကောင်းသစ်လဲမျက်နှာတစ်ခု
လုံးရစရာတောင်မရှိတော့ပါဘူး.. '
ရစရာမရှိအောင် စုတ်ပြတ်နေပြီဖြစ်တဲ့ထိုမျက်နှာ
နုနုဖက်ဖက်လေးကြောင့် ရုံးခန်းထဲရှိအမျိုးသမီး
နှစ်ဦးမှာရှိသမျှသတ္တိနှင့်အားကုန်စု၍ ဝင်ပြောပေး
မိတော့သည်။
GMရဲ့အနောက်ဘက်ကနေ မမဝါနဲ့မအိက
သူ့ကိုသနားစရာကောင်းတဲ့အကြည့်တွေနဲ့
ကြည့်လာရင်းဝင်တားသည်။
အခုထိစိတ်ပြေသွားဟန်မရှိပဲ ထိုGMဆိုသူက ကောင်းသစ်ရဲ့ ရှပ်အကျီ်ကော်လာကို ဆွဲစုတ်
ထားရင်း အံကြိတ်သံဖြင့်ပြောလာသည်။
"တော်တော် သစ္စာရှိတဲ့ ခွေးဖြစ်ချင်နေတယ်ပေါ့
လေဟုတ်လား.. ?ဘာလဲ.. ငါ့လေးလေးဆီက
မင်းကဘာတွေမျှော်လင့်နေတာလဲ.. ဖြေလေ..
ချူစားကောင်ရဲ့! "
"......''
စကားဆုံးသည်နှင့် အခန်းလေးထဲရှိလေထုကပိုပြီး
အေးစက်သွားသည်။ မမဝါနဲ့မအိတို့က ဘေးကနေGMဆိုသူကိုပဲ ဆွဲထားရလို.. ကောင်းသစ်ဆီပဲပြေးသွားရတော့မလိုနဲ့ ဗျာများကာ ကြံရာမရဖြစ်
နေကြသည်။
"မင်းတို့က ဘာလဲ.. ကိုယ့်စောက်လုပ်ကိုမလုပ်
သေးပဲကြည့်စရာဘာရှိလဲ.. ဟမ်.. ''
