GMေျပာသြားတဲ့အတိုင္း ဦးခန့္ညားကိုတင္ျပဖို႔ေကာင္းသစ္
႐ုံးခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ကာ အခန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္။
ထိုင္ခုံေနာက္ကိုေခါင္းမွီၿပီး မ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္ထားတဲ့
ဦးခန့္ညားေၾကာင့္ သူႏွိူးရခက္မႏွိူးရခက္ေတြေဝေနဆဲမွာ
ပင္...
"ကိုယ့္ကို ေျပာစရာရွိလို႔လား. "
ခန့္ညားစိတ္ထဲသူ႕ကိုတစ္စုံတစ္ေယာက္ကၾကည့္ေနသည္ဟု
ခံစားရ၍သတိခ်ပ္နိုးလာျခင္းျဖစ္သည္။ သူမ်က္လုံးေတြ
ဖြင့္လိုက္ေတာ့မွတြန့္ဆုတ္စြာနဲ႕သူ႕ေရွ႕မွာရပ္ေနပါေသာ
ေကာင္ေလး....။
"ကြၽန္ေတာ္က... ဦးခန့္ညားအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ထင္တာ"
"ကိုယ္ခဏအိပ္ငိုက္သြား႐ုံပါ... မင္းေျပာခ်င္တာရွိလို႔လား"
အသံကေတါ့ပုံမွန္အတိုင္းပါပင္ သူပဲထင္ေနလို႔လားမသိေပမဲ့
ဦးခန့္ညားပုံစံကတစ္ခုခုကိုစိတ္ရႈပ္ေနပုံေပါက္သည္။ဒါေပ
မဲ့တစ္ဖက္ကမေျပာလာဘဲ သူဘာကိုမွ်မေမးခ်င္တာေၾကာင့္
အလုပ္ကိစၥကိုသာ အာ႐ုံျပန္စိုက္လိုက္သည္။
"ဟုတ္.. GMက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕တင္ျပခိုင္းလိုက္တာရွိလို႔..
ေနျပည္ေတာ္က ေျမကိစၥအတြက္ ဦးခန့္ညားကိုယ္တိုင္
သြားဖို႔လိုမယ္တဲ့.. တစ္ဖက္ကသေဘာတူစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္
ဖို႔ပဲလိုေတာ့တယ္.. "
"ေကာင္းၿပီ.. ကိုယ္သိၿပီမို႔.. ဒီနားကိုလာပါဦး.. "
လက္တစ္ဖက္ကိုခုံေပၚတင္ထားရင္း သူ႕အားေမးေထာက္
ၾကည့္ေနတဲ့ဦးခန့္ညားက အနည္းငယ္ၿပဳံးရယ္ျပရင္း
အနားကိုလာခဲ့ဖို႔ ေခါင္းညိတ္ေခၚသည္။
သူမဝံ့မရဲနဲ႕ပဲ အနားကိုတိုးေလွ်ာက္သြားလိုက္ရင္း..
"ကြၽန္ေတာ့္ကို.. ဘာျဖစ္လို႔.. !"
သူစကားမဆုံးခင္မွာပဲ ခန့္ညားက ေကာင္ေလးကိုဆြဲဖက္
ကာရင္ခြင္ထဲေခါင္းမွီရင္း သက္ျပင္းရွိုက္လိုက္သည္။
"ဘာမွမျဖစ္ဘူးေလ.. ကိုယ္မင္းကိုဖက္ထားခ်င္လို႔
ေလ ကေလးရ.. "
ဒိတ္ခနဲ ေဆာင့္ခုန္သြားတဲ့ရင္ခုန္သံနဲ႕အတူ ေကာင္းသစ္
အနည္းငယ္အူျမဴးသြားမိသည္။ သူသာနားၾကားမမွားရင္
ဦးခန့္ညားက ကလေးလို့သူ့က်ိုခေါ်လိုက်တာမလား.. !
