ေန႕တစ္ေန႕ရဲ႕ေန႕လည္ခင္းမွာလဲ ခန့္ညားအိမ္မွာရွိ
ေနတုန္း ေကာင္းသစ္အသီးအ႐ြက္တခ်ိဳ႕ထည့္
ထားတဲ့အိတ္တစ္အိတ္ကိုဆြဲကိုင္ရင္း အိမ္သို႔ေရာက္လာသည္။
႐ုတ္တရတ္ေရာက္ခ်လာတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္
ၿပဳံးၿဖီးၿပီးဝမ္းသာေနမိတဲ့သူ႕မ်က္ႏွာကိုပင္
အရွိန္မထိန္းထားနိုင္ေတာ့ေပ။ ေနမေကာင္းျဖစ္
ေနတာတာႏွစ္ရက္ၾကာသြားေပမဲ့လဲ ယခုေတာ့
လူကအေတာ္ကိုမွသက္သာသြားတဲ့အေျခအေန
ဟုဆိုရမည္။
လက္ထဲကယူလာတာေတြကိုခန့္ညားျမင္ေတာ့
မရိုးမသား
စေနာက္ရင္းေမးလိုက္သည္က..
"အခုတည္းက ကိုယ့္အိမ္ရွင္မျဖစ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနၿပီလား.. "
" မဟုတ္ပါဘူးေနာ္..ကြၽန္ေတာ္... "
"သိပါတယ္ကြာ... ကိုယ္ကဒီတိုင္းစတာပါ.. "
ေကာင္ေလးရွက္ၿပီးအေနရမခက္ေအာင္ သူရယ္
ေမာကာေျပာလိုက္၏။
ေကာင္းသစ္လဲဒီေန႕အလုပ္ပိတ္ရက္လဲျဖစ္တဲ့
အျပင္ ဦးခန့္ညားကေနေကာင္းခါစရွိေသးသည္
ေၾကာင့္ သူေခြၽးထြက္ၿပီးေနသာထိုင္သာရွိသြား
ေစမည့္အစားအေသာက္ကိုျပင္ဆင္ေပးခ်င္တာျဖစ္သည္။ အၿမဲတမ္းတပည့္ေက်ာ္ ကိုေဝၿဖိဳး
ခ်က္ေပးသည့္ဘယ္ဟာမဆိုမျငင္းပဲစားတယ္
ဆိုသည္ေၾကာင့္တခါတေလအသားဟင္းမပါေပမဲ့ ထမင္းၿမိန္ေစမည့္အရာမ်ိဳးသူဖန္တီးေပးခ်င္တာျဖစ္သည္။ ယခုဒီကိုမလာခင္ေတာင္သူအေတာ္
အတန္စဥ္းစားထားရတာျဖစ္ေပမဲ့ ဦးခန့္ညားရဲ႕
ယခုလိုစကားကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ သူအနည္း
ငယ္ရွက္မိရင္း ကသိကေအာက္ျဖစ္သြားရသည္။
သူတကယ္ပဲဦးခန့္ညားရဲ႕ဘဝထဲကိုအတင္းဇြတ္
တိုးဖို႔ႀကိဳးစားေနသလိုမ်ားျဖစ္ေနသလားဟုေတြးမိသည္။
ခန့္ညားသူ႕အေရွ႕မွာမတ္တပ္ရပ္ၿပီးတစ္ခုခုကို
ေျပာျပဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုသူ႕လက္
ေတြျဖင့္ေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။
"တျခားေလွ်ာက္မေတြးနဲ႕...
႐ုတ္တရတ္ႀကီးေရာက္ခ်လာေတာ့ ကိုယ္ျဖင့္
ေၾကာင္သြားတာပဲ ဒီေန႕ပိတ္ရက္ေလ.. လက္ထဲ
ကေရာဘာေတြလဲ"
