ဦးခန့္ညားရဲ႕အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္သူဒုတိယအႀကိမ္လုပ္ရဖို႔အေၾကာင္းဖန္လာၿပီျဖစ္၏။ အဝတ္အစားကေတာ့သာမန္ဝန္ထမ္းေတြႏွင့္မတူပဲ ရွပ္လက္ရွည္အျဖဴကိုပုဆိုးအကြက္စိပ္ေလးျဖင့္တြဲဝတ္ရသည္။
တခါတေလခရီးေဝးသြားလွ်င္ေတာ့ စတိုင္လ္ပန္ေဘာင္းဘီကိုအေပၚဝတ္ရွပ္လက္တိုႏွင့္တြဲဝတ္ရသည္။
ယေန႕ကသာမန္ေန႕ေတြတိုင္း ရွပ္ျဖဴလြလြကိုတံေတာင္ဆစ္
နားေခါက္တင္လိုက္ရင္း အည်ိုရောင်ပုဆိုးကွက်စိပ်လေးနှင့်ဝတ်ထားသည်။ တက္ႂကြတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႕ ေျခေထာက္ျဖဴသြယ္သြယ္ေလးေတြကိုကတၱီပါေျခညွပ္ဖိနပ္ထဲထိုးထည့္လိုက္သည္။
မဝတ္ပဲစည္းကမ္းတက်သိမ္းထားသူပီပီဖိနပ္
ကနည္းနည္းေလးဖုန္တက္ခ်င္ေနတာျဖစ္ေသာေၾကာင့္သူဖေနာင့္ျဖင့္တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ခါလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ အိမ္ထဲကထြက္လာရင္း သူ႕ရဲ႕ဦးတည္ရာ
ကBusကားမွတ္တိုင္ဆီသို႔သာ...
Busစီးဖို႔အတြက္နံနက္၇နာရီဆိုေသာအခ်ိန္က႐ုံးသမား၊ အလုပ္သမားစသျဖင့္သာမန္လူလတ္တန္း
စားတို႔အတြက္ အနည္းငယ္ေနာက္က်ေနသည္ဟုဆိုနိုင္သည္။ သူႀကဳံရာ
ကားထဲသို႔တိုးႀကိတ္ဝင္လိုက္ရင္း ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့
ကားထဲသို႔ေရာက္သြားနိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။စတင္ထြက္ခါၿပီဆိုသည္ႏွင့္ လူလဲစေကာထဲအလွိမ့္ခံရတဲ့ဇီးျဖဴသီးေလးေတြႏွင့္မျခား။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အေစာႀကီးေရာက္သြားနိုင္ဖို႔သာ စိတ္ထဲရွိတာမို႔ ကားသမားရဲ႕
အျမန္ႏႈန္းျဖင့္နာရီဝက္အတြင္းပဲဆင္းရမည့္မွတ္တိုင္သို႔ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။
..........
ခန့္ညား ဒီမနက္ခင္းနိုးလာေတာ့ မေန႕ကဟီးရိုးဝင္
လုပ္ၿပီးကာကြယ္ေပးခ်င္ခဲ့တဲ့အက်ိဳးေၾကာင့္ သူလက္တစ္ဖက္က ကိုက္ခဲေနၿပီျဖစ္သည္။ သူအိပ္ယာထဲကထလိုက္သည္ႏွင့္အခန္းတံခါးေခါက္သံက ကြက္တိပါပင္။
သူဖြင့္လိုက္ေတာ့ တံခါးအျပင္ဘက္မွာရပ္ေနသည္
ကတပည့္ေက်ာ္ေဝၿဖိဳး
"ဆရာ မနိုးေသးဘူးထင္လို႔ ကြၽန္ေတာ္လာႏွိုးတာ
ေအာက္မွာဆရာ့အတြင္းေရးမႉးေလးေတာင္ေရာက္
ေနၿပီ.. "
