Bilincim yerine gelirken gözüm kolumdaki seruma kaydı. Hemen ayağa kalkıp serumu çıkartıp dışarı çıktım. Ama çıkmamla durmam bir oldu. Beyaz örtü, sedyenin yanında hemşireler ve hemen arkalarında Brunella...
Zihnim bu görüntüyü kabul etmezken. Ağzım kilitlenmişti. Sadece yanklarımdaki ıslaklığı hissediyordum. Benim halam ölmüştü...
"Hala!" Boğazım yırtılırcasına bağırırken yere düştüm. Ama bir el koluma dolanıp beni ayakta tuttu. Burnella. Gözleri kan çanağı olmuştu, ısrarla yaş düşüyordu. Yere düşmemek için ona dayanırken beni dışarı çıkarıp koltuğa oturttu. Elimle yüzümü kapatıp canım çıkarcasına ağladım. Zihnim uyuşturacak kadar ağladım.
Koltukta ağlarken, boğazım ağrıyordu. Halam gitmişti. Beni yalnız bırakıp gitmişti.
Zorlukla ayağa kalkıp duvara tutundum. Ayaklarımı sürüye sürüye halamın gittiği yeri takip ettim. Düz gitmişlerdi.
Asansöre binip aşağıya indim. Danışmandan morgun yerini öğrendim. Ardından tekrar asansöre binip o kata indim.
Asansör açılınca etrafa baktım. Etraf beyazdı. Yukarıdaki tabelalardan morgun yerini buldum. Görevliye halamın ismini verdim. Yeni koymuşlardı daha.
İçeri girdik. Buz gibiydi burası. Halamın kansızlığı vardı. Burada üşürdü. Gözlerimden sicim gibi yaşlar düşerken görevliyi takip ettim.
Bir tane bölümü açıp metali kendine doğru çekti. Beyaz kefeni gördüğümde alimle ağzımı kapatıp hıçkırıklarımı bastırmaya çalıştım.
Eliyle örtüyü açtı. Önce halamın beyaz saçları gözüktü daha sonra bembeyaz teni. Kirpikleri beyazlamıştı.
Yanına gidip omuzlarına sarıldım. İrkildim. Teni buz tutmuştu sanki.
"Hala sen beni nasıl bırakırsın? Ben sensiz ne yaparım?" Kalbinin sesini duymak istercesine biraz daha yaslandım sol göğsüne. Ama o kalbi değil miydi onu bu dünyadan koparan?
Görevlinin zoruyla dışarı çıktım. Hıçkırarak ağlarken artık gözümde yaş kalmamıştı sanki.
Ayaklarımı sürüye sürüye asansöre geldim. Kısa süre sonra açıldı. İçeriye girip yoğun bakımın katını tuşladım.
Asansörün kapısı açılınca inip etrafa baktım. Brunella yoktu. Çantamın yanına gelip içinden telefonumu aldım. Cenaze işlerini halletmem gerekiyordu. Ama ondan önce Miraç ile konuşsam iyi olurdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LEYLA
Genç Kız Edebiyatı"Sen ne hakla buraya geliyorsun?! Hangi yüzle?!" Öfkeyle bağırdığımda geri adımladı.Gözleri doluydu, dağılmış görünüyordu. ''Leyla affet,çok pişmanım,küçük bi hataydı sadece.Kışkırttı beni,dayanamadım.'' Dediğinde suratına tokadı geçirdim. ''Ne ha...
