AYZA | YARI TEXTİNG

1.5

🌙

Ayza içi çıkarmışçasına ağlıyordu. Odasındaydı. Gece yarısıydı. Belkız yanında Ayza'ya bakıyor bir yandan da abisine sövüyordu.

"Ayçaya gidiyorum dedi ya.. İnanabiliyor musun?" diye hiddetlendi bir anda Ayza. Belkız kafasını salladı. Ayza binbir türlü düşünce ile oturuyordu yatağında. Kafasındaki tek düşünce vardı. İkisinide tırnaklamak.

"Ben onun var ya!" diyip ayağı kalktı Ayza. Belkız ne olduğunu anlamamıştı. Hızlı adımlarla kapıya gidip sertçe kapıyı açtı ve dış kapıya doğru yürüdü. Sinirden gözü dönmüş bir şekildeydi. Salonda oturan anne babasını yok sayarak ayağındaki peluş terliklerle dışarıya attı kendisini. Acısını dışarıya dökecekti. Mahvedecekti Cihangir ile Ayça'yı.

Belkız arkasından çıkmış Ayza'ya durması için bağırıyordu. Deliydi. Tam bir deli.

"Mahvedeceğim onları! Doğduğuna pişman olacak ikiside." diye söylenerek yürüyordu.

"Ayza allah aşkına dur! Saçma salak bir şey yapma! Lütfen!" diye bağırıyordu Belkız ama nafileydi. Ayza şu an dış Dünyaya sağır gibiydi. Odak noktası sadece Cihangir ve Ayça olacaktı.

Ona çektirdiği acıları burnundan getirecekti. Döktüğü gözyaşları için oyacaktı Cihangir'in gözlerini.

"Şerefsiz!" diye yükseliyordu bir anda. Ayçaların evinin önüne geldiğinde dikeldi kapıda. Ayça tek yaşıyordu bu sebeple hiç bir sorun olmayacaktı.

Kapıyı çalmak için elini hızlıca kaldırmıştı ki elini sımsıkı tutan el ile irkilmişti. Arkasındaki kişi Belkız'dı. Zorda olda yetişebilmişti.

"Ayza, eve dönüyoruz! Saçmalama!" diyerek Ayza'yı kendisine çevirdi Belkız. "Bu durumda mı çıkacaksın abimin karşısına?"

Derin bir nefes alıp verdi, Ayza. Kendine gelmeye başlamıştı. Bir anlık sinir ile her şeyi berbat edecekti. Cihangir'in karşısına çıkmayı nasıl düşünürdü ki bu durumda?

"Dönelim." diye mırıldandı. Belkız kafasını salladı ve Ayza'nın koluna girdi. Belkız'a baktı ve gülümsedi Ayza. İyi ki böyle arkadaşlığa sahipti. Belkız'ın tek sorunu vardı ki o da Cihangir gibi bir abiye sahip olmasıydı.

🌙