AYZA | YARI TEXTİNG

6.9

Selamlaaaarr, bölüme oy vermeyi ve yorum yapmayi sakın unutmayııın🤍

İyi okumalar🌙

🌙

Ayza'dan

Güneş ışıklarının odaya vurması ile gözlerimi istemeye istemeye açtım ve bakışlarım anında yanımda sırtüstü yatan sevgilime kaydı. Dün gece beraber kalmıştık. Tabii ki bundan ne Leyla teyze'nin ne de annemin haberi vardı. Annem, başka bir arkadaşımda kalıyorum diye biliyordu. Eğer Cihangir ile aynı yatakta yattığımı bilseydi terlikle ordan oraya beni kovalardı.

Suratımı ona doğru çevirdiğimde ellerimi yanağımın altına koydum ve izlemeye başladım. Göğüsünde ki bandaj çıkarılmıştı. Dikişin kendi kendine düşmesini bekliyorduk. Fazlasıyla büyük bir dikiş değildi ama uzundu. Parmak uçlarımı dikişe doğru getirdim ve hissetmemesini umarak okşadım.

Uyanmamasını istediğim için parmaklarımı çektim ve tekrardan yanağımın altına koydum elimi. Bu sefer bakışlarımı göğüsünden çekip aşık olduğum suratını izlemeye devam ettim. Kirpikleri, dudakları, elmacık kemikleri, kaşları, gözleri apayrıydı. Allah, onu özene bözene yaratmıştı resmen.

Gülümsedim.

Bu adamın bana ait olması, beni sevdiğini bilmek içimi kıpır kıpır ediyordu.

Sol elimi kaldırıp hafif çıkmış sakalını okşadım parmak uçlarım ile. Gözlerimin dolu dolu olduğunu hissettiğimde yutkundum. Onu kaybetme korkusu vardı hala daha içimde.

Cihangir'in gözleri kırpıştığında ellerimi çektim. Hareket etmemeye çalışarak durdum. Uyanmasını istemiyordum. Geceleri ağrısı olduğundan fazla uyuyamıyordu.

Yavaş yavaş gözleri açıldığında kafası anında beni buldu ve suratına gülümseme yerleşti. "Günaydın, yavrum." dedi boğuk sesiyle.

"Günaydın, sevgilim." dedim ve gülümsemesine karşılık verdim. "Uyu biraz daha istiyorsan. Ben kahvaltı hazırlarım."

"Yok, yavrum. Uyumam daha. Yardım ederim biraz sana."

Dirseğimi yastığa dayayıp avuç içime yanağımı yasladım ve Cihangir'e doğru eğildim. "Hayır tabii ki! Ben hazırlayacağım. Hastasın sen ya."

"Bak sen..." dedi ve aniden eliyle belimi sarıp beni yastığa tekrardan yasladı. Kafasını boynuma gömüp küçük küçük öpücükler kondurdu. Nefesinden dolayı gıdıklandığım için kahkahalarla Cihangir'i uzaklaştırmaya çalıştım. "Sana hastayım kızım ben."

"Ya, Cihangir!" dedim kahkahalarımın arasından. "Huylanıyorum."

Cihangir son kez boynuma öpücük kondurup suratını suratıma yaklaştırdı ve dudağıma öpücük kondurdu. "Yerim senin suratını. Hatuna bak be!" dedi ve suratını biraz daha geriye cekip yüzümü inceledi. "Bir kadın uyanır uyanmaz bile güzel olur mu?"

"Yalan söyleme. Uyanınca cadıya benziyorum." dedim nazlı nazlı.

"Cadı olduğun doğru, yavrum. Ama huyların cadıya benziyor." dedi sırıtarak.

"Demek öyle beyefendi!" dedim ve omuzlarını yavaşça itekledim. Yarasının acımasını istemiyordum tabii ki.

"Ah!" diye inlediğinde gözlerimi belerttim.

"Ne oldu?!" diye sordum endişe ile.

"Acıyor." dedi ve dikişinin üzerine getirdi elini.