AYZA | YARI TEXTİNG

6.8

Günler sonra yine benn!!! Ve 200K olmuşuz🥲 ağlamak🥲

Teşekkür ediyorum hepinize💜

Bölüme oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayııın💃🏼🤍

İyi okumalar🌙

🌙

Ayza'dan

İşten çıkar çıkmaz soluğu Leyla teyzelerin evinde almış ve kapıyı alacaklı gibi çalmaya başlamıştım. Belkız'ın attığı mesajdan sonra Cihangir'i aramıştım fakat açmamıştı. Bu ise daha fazla işkillenmeme sebep olmuştu.

Kapı saniyeler içerisinde açıldığında Belkız'ı görmem ile onu itekledim ve içeriye girdim. Ayakkabımı ve çantamı bir çırpıda portmantoya asıp salona koştum. Cihangir'i koltukta uzanmış televizyonda maç izlerken gördüğümde kaşlarımı çattım.

Adam keyif yapıyordu resmen.

Cihangir, geldiğimi hissetmiş gibi kafasını bana çevirdiğinde suratıma bakar bakmaz gülümsemişti.

"Sevgilim?" dedi sorarcasına. Gözleri televizyonun üzerinde duran saate ilişti. "Erken çıkmışsın?"

"Evet!" dedim hiddetle ve yanına ilişip ayakucuna oturdum. "Ayça ve annesi gelmiş? Aradım açmadın. Çocukları oyun ablasına bıraktım. Sadece 1 saat erken çıktım zaten."

"Evet, geldiler. Çok az oturdular zaten. Sonra annemle beraber Ayça'nın annesi pazara gitti. O da çıktı."

"Sen söyleme onun ismini!" dedim huysuzca. Cihangir'in suratına anında hınzır bir gülümseme yerleşmişti.

"Kıskandı mı benim hırçın kedim?"

"Onu tırnaklamak hayallerim hala geçerli emin ol." dedim ve ters ters baktım suratına. "Neyse, ben seni öpeyim biraz. Ayça yüzünden hiç moralimi bozamayacağım." diyerek ayağa kalktım ve baş ucuna geldim. Yere çöküp ellerimi yanaklarına yerleştirip dudağına, yanaklarına ve çenesine öpücüklerimi sıraladım.

"Çok özlemişim yakışıklı sevgilimi." diye mırıldandım dudağının üzerinde.

Cihangir'in ise gözleri direkt dudaklarıma kaymıştı. "Yavrum, daha böyle durmaya devam edersen hasta halime bakmayıp seni altıma alacağım." dedi boğuk sesiyle.

"Hii!" diye bir nida duyduğumda direkt geriye doğru çekildim ve sesin geldiği tarafa baktım.

Belkız'dı.

Güzel anımın katili.

"Pardon, ben bir şey yiyecek misiniz diye soracaktım ama siz birbirinizi yemeye başlamışsınız bile." dedi ve kahkahayı bastı. Söylediği şey karşısında şaşkınlık ile gözlerimi belerttim.

"Abinin yanında nasıl konuşuyorsun sen öyle?" dedi Cihangir sert sesiyle. "Yatıyorum diye bir şey yapamam sandın herhalde."

"Yakışıklı abim benim..." dedi yalakalık yaparak. "Sen bu güzel kardeşine kıyabilir misin be?"

"Kıyarım, kıyarım da şu an müsait değilim." dedi ve göz ucuyla bana baktı.

Belkız ağzını açıp bir şey diyecekti ki kapının çalması ile ağzını kapatıp kapıya doğru yönelmişti. Sorarcasına Cihangir'e baktığımda 'bilmiyorum' dermişcesine omzunu silkmişti. Kafamı ondan çekip salona giren topluluğa çevirdiğimde Atakan, Selim, Koray ve Asaf'ın geldiğini görmem ile çömeldiğim yerden kalkmıştım.