AYZA | YARI TEXTİNG

3.1

🌙

"Ayza!"

İsmini tekrardan zikreden Cihangir'i duymamazlıktan geldi ve bahçe kapısından hızlıca çıktı. Evin etrafını dolanmak için sağa doğru saptı ve yürümeye devam etti. Üstündeki bu pijama takımıyla akşam ayazından sebep üşümüştü.

Kollarını kavuşturup hızlı hızlı yürümeye devam ediyordu ki bir anda belinden tutulup çekilmesiyle afalladı.

Çığlık atarak arkasına döndüğünde gördüğü tanıdık silüet ile bir an rahatladı ama suratının kıpkırmızı olmasını da engelleyemedi.

Cihangir çok yakın duruyordu.

"C-cihangir?" diye mırıldandı. Cihangir ise sırıtıyordu.

"Ayza?"

"Eve gidiyordum ben ya.." dedi ve geriye çekildi. Önüne gelen saçlarını iteledi arkaya doğru.

"Farkettim." dedi boğazını temizleyerek konuşmasına devam etti. "Konuşacak çok şeyimiz yok mu sence de?"

"Neyle alakalı?" dedi salağa yatarak.

Gerçekten salak taklidi yapıyordu. Hala bu durumda nasıl anlamamazlıktan geliyordu ki?

"Ayza... Oynama benimle."

Ayza derin bir nefes alıp verdi. Hafif esen rüzgar titremesine sebep olmuştu ve bu saniyelik titremeyi Cihangir farketmişti.

"Üşüyeceksin bak. Gel eve geçelim." dedi kafasıyla evi işaret ederek. Ayza hem heyecandan hem de esen rüzgardan dolayı titriyordu. "Bu halde görecek birisi şimdi, Ayza. Haydi diyorum." diyerek devam etti konuşmasına. Sert bir dille.

Ayza kafasını salladı ve el mâhkum geldiği yolu dönerek yürümeye devam etti. Bahçeye girdiklerinde etrafta Belkız'ı aradı ama göremedi. Büyük ihtimalle Cihangir'in peşinden geldiğini görünce eve kaçmış olmalıydı.

Yalnız konuşacaklardı.

Belkız ile oturduğu çardağa yürürken bacaklarının titrediğini hissetti.

"Evde konuşsaydık." dedi Cihangir.

"Yok." dedi mırıldanarak. Çardağa oturduğunda Cihangir karşısına oturdu ve rahatça yayıldı yerinde. Ayza ise yeni gelin gibi oturuyordu. Fazla gergin ve heyecanlıydı.

"Ayza.." dedi yumuşak sesiyle Cihangir. Ayza masada duran bakışlarını yukarı kaldırdı ve aşık olduğu o surata baktı. "Anlat. Her şeyi."

Derin bir nefes alıp verdi Ayza. Bunu sıkça yapıyordu ve bu yaptığı şey rahatlamasını sağlıyordu. "Ben ne diyeceğimi bilmiyorum. Gerçekten."

"O zaman ben anlatayım ilk başta. Nasıl anladığımı." dedi ve ellerini masaya koydu, Cihangir. "İlk başlarda tanıdık birisi olduğunu hiç düşünmüyordum. Hatta eğlencesine yazan birisi olduğunu düşündüm. Bir keresinde Ayça'nın evine doğru sinirli sinirli gidiyordun. Belkız da senin peşinden koşturuyordu. Durmanı söylüyordu. Sen duymuyordun onu. Neyse ben de o ara binadan çıkıyordum. Belkız'ın yüksek sesini duyunca durdum. Tam olarak ne olduğunu anlayamadım ama. Neyse.." dedi ve nefesini üfledi. Birkaç saniye duraksadı ne diyeceğini seçmek için. "Ama bundan önce bize gelmiştin hatırlıyor musun bilmiyorum. Belkız'ı bekliyordun. Hani bana sahte hesaptan her zaman 'o kızı tırnaklayacağım' diyordun ya. O gün de söyledin o lafı. Direkt sahte hesaptan yazan kız, yani sen, aklıma geldi. Tesadüftür diye düşündüm tabii ki. Ama sonra bazı ayrıntılar gözüme çarptı, Ayza. Çok dikkatsizdin. Çok. Bana attığın fotoğraflarda ki kolyeyi takıyordun. Ordan sonra daha çok anladım sen olduğunu ama asla belli etmek istemedim. Senin istediğin gibi sürsün istedim. Sonra bana 'evi basacağım' dedikten sonra evin önünde seni gördüm. O anda direkt anladım zaten. Ama yine de emin olmak için seni iş çıkışı aldığım gün mesaj attım sana ve bildirim sesi geldi. 2 kere. Dedim o kız Ayza'ymış."

Sustu.

Ayza da pür dikkat dinliyordu onu. Gerçekten dikkatsiz bir kızdı. Hiç ayrıntılara dikkat etmemişti. Karşısındaki insan bir komutandı nasıl böyle ayrıntıları atlayabilirdi ki? Utandı.

Yüzünün domatese döndüğüne emindi.

"Utanma." dedi Cihangir gülerek. Nasıl utanmasındı? Ona attığı o cüretkar fotoğraflar hücum ediyordu aklına.

Pişman değildi. Hiçbir zaman pişman olmazdı ama sadece utanıyordu. Beklemediği bir anda gerçekleşmişti her şey ve nasıl tepki vereceğini kestiremiyordu.

"Ben, ben seni 1-2 yıldır seviyorum, Cihangir. Yani ilk başta beğeni sandım. Hoşlantıdır geçer dedim. Ama seni her gördüğümde göğüs kafesimi delip geçecekmiş gibi çarpan kalbim bunu reddediyordu. Biliyordum ki belki de imkansız bir şeyi istiyordum. Belkız'a söylediğimde ilk başta aşırı şaşırmış ve daha sonra bunu desteklemişti. Benden çok istiyordu seninle olmamı." dedi ve gülümsedi Ayza. O günler aklına gelmişti. Belkız her seferinde 'yenge' diye sesleniyordu ona. Ama bir süre sonra bunu bırakmıştı yanlış anlaşılmaması için. "Sonra bir deli cesareti ile yazayım dedim. Sana attığım o fotoğraflar için asla pişman değilim, Cihangir. O zaman da söylediğim gibi birisi olacaksa o sen olsun istiyordum. Ama şu an vereceğim tepkiyi kestiremiyorum.. Çok ani oldu." dedi ve kısık sesle güldü.

"Anlıyorum.." dedi Cihangir. Anlıyordu gerçekten. Ayza Cihangir'in suratına bakamıyordu. Etrafı inceleyerek konuşuyordu. Ama Cihangir istiyordu ki o gözleri gözlerine değsin. Nefesini üfledi, Cihangir birazdan yapacağı şey için. Ayza'nın olduğunu öğrendiği günden beri istediği şeydi bu zaten.

Ayağa kalktı ve Ayza'nın yanına geldi bir adımda. Ayza kafasını kaldırmış şaşkınlıkla bakıyordu Cihangir'e.

"Noldu?" diye sordu şaşkın şaşkın. Cihangir güldü, Ayza'nın surat ifadesine.

Cihangir, Ayza'nın yanına oturdu ve ona doğru döndü.

"Bu yapacağım şey için bana kızmazsın umarım." dedi ve öne atılarak Ayza'nın dudakları ile kendi dudaklarını birleştirdi.

Ayza gözlerini belertti bulunduğu bu pozisyona karşın. Cihangir ise Ayza'nın karşılık vermesini istiyormuş gibi dahada bastırdı dudaklarını ve ellerini Ayza'nın beline yerleştirdi. Ayza kendisine gelip gözlerini kapattı ve ona doğru yaklaşarak Cihangir'in öpüşüne karşılık verdi.

Ayza'nın hayallerinin bile ötesindeydi şu an yaşanan olay. Cihangir'i öpüyor, onu hissediyordu.

Cihangir nefes nefese kalmış bir şekilde geri çekildi fakat dudağı hala dudağının üzerindeydi. İkiside nefes nefese kalmıştı.

Ayza gözlerini Cihangir'in gözlerine çıkardı. Cihangir, Ayza'nın gözlerinde parıldamayı gördüğünde gülümsedi.

"Bu son olmayacak."

🌙

Anammmmmm Ayza'nın namus gitti elden düelfşepgporpglflkf

Sonunda kavuştunuz ay parçalarım benim🥲🥲🥲🥲 İnşallah kaossuz bir şekilde yürür ilişkiniz😈😈😈😈 (hiç sanmıyorum)