AYZA | YARI TEXTİNG

2.5

🌙

@cihangirergnl: Günaydın. (05.30)

@cihangirergnl: Evdeydim, karargaha geçiyorum. Bugün yazamayabilirim.

@ayparcasi: NEEEEE (07.23)

@ayparcasi: ay bana yine mesaj attın

@ayparcasi: ayhh bayılıyorum

@ayparcasi: yardım edin imdaatttt

@ayparcasi: neden girmeyeceksin ki:(

@ayparcasi: özleeyeceğim :')

@ayparcasi: özledim. (15.30)

@ayparcasi: geri dön tülayyyyy (17.50)

@ayparcasi: inşallah iyisindir Cihangir (19.00)

@ayparcasi: seni merak etmeye başladım

@ayparcasi: illa evini mi basayım yani bunu mu istiyorsun?

@ayparcasi: galiba basacağım. (20.30)

*

Ayza stres ve endişeyle çaldı kapıyı. Belkız'ı aramıştı fakat o da açmamıştı telefonlarını. Merak etmişti. Birkaç saniye bekledi kapının açılmasını fakat açan olmamıştı. Kaşlarını çattı ve arka cebine sıkıştırdığı telefonunu çıkardı. Aceleyle Belkız'ı arayıp kulağına dayadı ve telefonun açılmasını bekledi.

'Alo?'

'Belkız! Nerdesin kızım sen!'

'Ne bağırıyorsun kulağımın dibinde be! Çarşıya gittim annemle. Duymamışım.'

Derin bir nefes alıp verdi ve nefesini düzenlemek için kaldırıma oturdu. Kafasını yukarıya kaldırdı. Hava kararmaya başlamıştı. Kararmaya başlaması normaldi saat 9'a geliyordu neredeyse. Önüne gelen saçlarını iteledi arkaya doğru.

'Merak ettim. O yüzden. Cihangir'de yazmıyor bana sabahtan beri. En son 5 gibi yazdı.'

'Karargahta ya o bebeğim. Bugün önemli işleri olacağını söyledi. Telefona bakamayacağını. Sorun yoktur merak etme.'

'Ben de işten yeni geldim. Uğrayayım dedim size.'

'Gelmek üzereyiz, bekle.'

Ayza 'tamam' diyip telefonu kapattı ve son kez instagrama girdi. Cihangir hala cevap vermemişti. Dudağını büzdü üzgünce. Meraklıydı hala.

"Ne yapıyorsun burada?" diye bir ses işitti sol tarafından. Yavaşça başını kaldırdı ve sese doğru çevirdi bakışlarını.

"Cihangir?" diye fırladı ayağa ve öne doğru atıldı. Kollarını boynuna dolayıp burnunu boynuna yaklaştırdı. Gözleri kapanmıştı Cihangir'in güzel kokusunu duyumsayınca.

Cihangir'e sarılıyordu.

Cihangir'e.

Anın heyecanıyla boynuna atlamıştı Cihangir'in. Cihangir nereye uğradığını şaşırmış öylece kaskatı kesilmişti. Elleri Ayza'nın beline doğru yerleştiğinde Ayza o temas ile irkilmişti. Yaptığı şeyin farkına varmıştı.

Geriye çekti kendini ve şaşkınlık ile baktı Cihangir'in gözlerine.

Utanıyordu ve baştan aşağı kıpkırmıza olduğuna emindi.

"Ayza?" dedi sorarcasına. "Ne oldu?"

"Şey.. şey oldu.." diye konuşmaya çalışıyordu ki arkadan gelen Leyla Hanım ile Belkız'ı görmesiyle derince gülümsedi. "Aa! Belkız ile Leyla Teyze geliyor."

Cihangir başını arkaya doğru çevirdiğinde Ayza Cihangir'in yanından uzaklaşıp hızlı adımlarıyla Belkız'ın yanına doğru ilerledi.

"Nasılsın,Leyla teyze?" dedi Ayza Belkız'ın koluna girip.

"İyiyim, kuzum. Sen nasılsın?"

"Ben de iyiyim, sağol."

Bakışlarını Belkız'a çevirdiğinde Belkız bir şeyler döndüğünü anlamıştı çünkü Ayza'nın yanakları hala kıpkırmızıydı. Belkız sinsice gülümsedi. 'Acaba öpüştüler mi?' diye geçirdi aklından.

Cihangir kafasında soru işaretleri ile eve girmiş kapıyıda aralık bırakmıştı içeri girmeleri için.

Ayza içeri geçmemiş eve gitmesi gerektiğini söylerek kapıdan ayrılmıştı yanlarından. Eğer o evde oturursa Cihangir ile aynı ortamda olacak ve suratındaki o kırmızılık asla geçmeyecekti.

Peki bu sarılmayı ona nasıl açıklayacaktı?

🌙