Prologue

863 23 7
                                    


Prologue

"Zyrine Axerylle Monteban, you will be marrying your tito Ralph's son, and that's final." Daddy said walking out. I heard how the door slammed closed.

"Dad, please no. Ayoko, ayokong magpakasal" sigaw ko kahit alam kong hindi na niya maririnig pa ang mga iyon. Napasalampak ako sa sahig at hinayaan ang sariling umiyak. I was so frustrated, I want to complain. Ayoko, ayoko pang magpakasal, I want to enjoy my life, fuck that marriage, and shitty business cultures. Arrange marriage? No way! Isa pa ayokong matali sa isang taong isang beses ko pa lamang nakita.

Umiyak lang ako nang umiyak, crying my heart out because of my fathers' stupid decision. I want to call my mom for help but she's not answering her phone. Mommy is not here, she's out of the country kaya wala akong malapitan.

Nandito kami sa States nag settle. My mom is half filipina- half american and my dad is half filipino-half British. That's why I know how to speak tagalog. We settled here in States because of our family business.

I was born here in States. Isang beses lang ako nakapunta sa Pilipinas and that time I was only 10 years old. I'm 19 now and my dad wants me to marry Tito's son for merging their fucking business. I don't like the idea.

Hindi ko alam kung ilang minuto akong umiiyak sa sala bago nagtungo sa kwarto ko rito sa mansion.
Kapag nagdesisyon na si daddy, yun na ang masusunod, and I hate it kasi wala akong magawa. Maki-usap man ako sa kanya, lumuhod sa harapan niya pero hinding hindi na niya babawiin ang desisyon niya.

Ayoko na, ayoko na nang ganito. Okay lang sa akin maging tagapag mana ng lahat nang ari arian nila eh. Pumayag na ako sa kondisyon nilang yun eh, kahit ayaw ko, kaso wala ng ibang magmamana nang yun lahat. Pero the fact na ipapakasal pa nila ako sa taong isang beses ko lang nakita. Ayoko, sumosobra na sila. Kinokontrol na nila ang lahat, pati ba naman sa pagpapakasal! No way. Alam kong alam din ito ni mommy at pati siya wala nang magagawa ro'n dahil nakapagdesisyon na si daddy.

I went to my restroom to change pero napahinto ako nang makita ko ang sarili sa salamin. Messy hair, magang mata dahil sa kakaiyak, nagkalat na eyeliner, namumulang ilong at mga natuyong luha sa pisngi ko. I felt pity towards my reflection, why is my life like this? Can I just live in my own will?

Nakatingin lang ako sa repleksyon ko sa salamin nang may maisip akong idea. Tumakas kaya ako? 'Tatakas ako.' Magtatago ako kay daddy.
Pero saan ako pupunta? Agad akong nag-isip ng lugar na alam kong hindi agad ako masusundan nila daddy. Kahit ilang buwan o kung aabot ng taon mas okay. I just need time para makahanap ng solusyon sa problema ko.

I was thinking about some countries na pwede kong pagtaguan ng dumako ang paningin ko sa picture frame ko sa may gilid nang kama. It is a picture of me when I was 10 years old in the Philippines. An idea struck my mind. Yes, Philippines. Sa Pilipinas ako pupunta. They won't know na mapupunta ako roon because the last time I went there, I told them that I don't like the place because of the hot weather, that I would never come back again to that place anymore. Pero kaya kong magtiis ng init kaysa sa mapakasal sa taong hindi ko naman mahal.

Dahil sa na isip ko ay agad kong inimpaki ang mga gamit ko. Kunti lang saktong madadala ko. Bibili nalang ako nang mga bagong gamit doon. May pera naman ako sa bangko. E wi-withraw ko na lamang yun lahat dahil alam ko kapag nalaman ni daddy na tumakas ako ay ipapawalang bisa niya ang mga cards ko or pwede naman mag open ako nang ibang account tsaka doon ko na ilagay, para madispose ko na rin ang card ko para hindi ako ma-trace pa ni daddy. May pera rin naman akong nakatago at sakto na yun para sa byahe.

Napagdesisyonan kong ngayong gabi ako tatakas dahil alam kong walang nakabantay sa pinto ko at tulog na ang mga tao.Buo na ang desisyon ko. I will run away.

Run away from this shitty place.

-------------------

^_^

Oh My Ghad, Thank you kalopsiann for the very nice book cover. Hope na may matulungan ka pang ibang naghihirap gumawa nang book covers.

Thank you. Thank you talaga.❤️

Running Away (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon