Running Away (Completed)

Chapter 5 √

It's my first day of school. Kaya nagready na ako. Nakasuot na ako nang uniform and it really suits me well, kung hindi lang talaga ako naka disguise, bagay na bagay to sakin.

Last week was very tiring. Whole day ako sa trabaho dahil wala pa namang pasok.

Nakakapagod dahil hindi ko naman ginagawa to noon pero kailangan kong gawin ngayon dahil wala na akong maasahang iba.

I'm a waitress, taking orders, delivering their orders, minsan din ay pinaglilinis din ako sa mga mesa dahil busy ang dapat gumawa. It's my first day that time and I'm not used to all the works.

Nang nasa US ako, I'm only studying, seating and whatsoever. Minsan lang ako gumagawa nang gawaing bahay kapag tinuruan lang ako nang mayordoma namin, kapag napag utusan siya ni mommy na turuan ako sa mga bagay kaya marunong ako.

Kinubukasan nun ay nagkatrangkaso pa ako dahil hindi ako sanay sa mga gawain pero hindi ako nag absent. Kaya ko naman.

At ngayon na may pasok na, 6 pm to 10pm ang duty ko roon imbes na 8 am to 4 pm last week. In favor naman ako ron.

Sabi ko nga napasa ko ang exam. Hindi lang napasa pero na perfect ko pa.

Pagkatapos ko mag breakfast ay nag abang agad ako nang taxi. Hindi ko na masyadong nagagamit ang card ko dahil sa kinikita ko sa  coffee shop at masaya ako dahil ang ginagastos ko ay ang pinaghirapan ko ang sarap pala sa feeling nun.

Nakasakay na ako sa taxi at nagpahatid sa University. Hindi kasi ako sumasakay sa jeep kasi natatakot ako manakawan and I don't like the smell also. Hindi naman sa pag e-inarte but I really don't like the smell in Jeepneys.

Minsan na rin kasi akong nakapasok don dahil nagmamadali ako dahil late na ako sa trabaho, pero hindi ko talaga kinaya at lumabas ako.

Wala naman akong nakikitang tricycle dito sa may condo kaya hindi ako sumasakay. Mas fun pa yun kaysa sa jeep. Minsan ko na ring nasakyan when I explore the city last week.

Nakarating na kami sa University kaya lumabas na ako nang taxi at nagbayad.

"Thanks manong" in living here for almost 3 weeks hindi pa rin nawawala ang accent ko. Well hindi naman madaling mawala yun.
Minsan nagkakabulol bulol pa ako sa pagsasalita.

Nasa may gate na ako nang school at naglalakad na papasok nang may biglang dumaang humaharurot na sasakyan. D*mn, paano kung nakabangga siya.

Because of shock ay matagal akong nakatayo sa pwesto ko nang may bumusina.

"Get out of the way, bitch" sigaw nung lalaking nasa sasakyan na bumusina sa akin. Nag init ang dugo ko sa sinabi niya pero wala akong nagawa kung hindi ang tumabi na lamang, ayaw ko nang away.

Padabog na lamang akong naglakad papasok sa building. Jerk.

Tumunog na yung alarm nang school and it means kailangan nang pumunta sa classroom. Sh*t, I don't want to be late but I don't know where my classroom is.

Pasikot sikot na ako sa campus finding my section pero wala akong nahanap and it frustrates me. Nakakainis naman nang araw na to, ang malas.

May nakita akong professor kaya agad akong lumapit dito bago pa siya makapasok sa classroom niya.

"Miss, can I ask?" Tanong ko. She faced me kaya napatayo ako nang maayos.

"Yes, what is it?" Tanong niya. She seems friendly kaya nawala ang kaba na nararamdaman ko.

"Ahm, Where's the star section of the second year college students?"  Tanong ko.

Narinig ko ang mahinang pagtawa niya kaya nalilito akong tumingin sa kanya.