Jeon Jungkook dalgalı bir okyanustu, ona böylesine akmaktan korktuğum için olmuştu her şey. Ben şimdi korkmuyorum, nefesi nefesime karışırken bana can veren sevgilimle dünyayı karşıma alacak kadar korkusuzdum artık. Dolmasın o gözlerin bebeğim, gözl...
Ben geldimm bebisler cabuk isinizi gucunuzu birakip bölümü okuyorsunuz!!
Haftalardır taslakta bekliyo dedim ki yeter?? Okunmuyor ama olsun hwhdkwld
Finale son 1 bebisler... Yorumlarınızı bekliyorum 🥺
Ptd Jungkook yüzünden vefat ettim#%£$?!!$&₺
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ღ
"Millet ben ciddiyim," diyerek tekrar ifadesiz suratına büründü. Ne diyeceğini merakla beklerken en sonunda sessizliğini bozarak konuşmuştu. "İlişkimizi açıklamak istiyorum."
Şok olmuştum. Hayır yapmamalıydı. Tam her şey rayına oturdu derken bizi tekrar bir çatışmanın ortasına atamazdı. Bencilce davranıyordu. Sadece kendini etkilemeyeceğini bilmesine rağmen bu kadar düşüncesiz olması beni çok yoruyordu.
Dudaklarım aralandı, tek bir sözcük dökülmedi ağzımdan. Başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş halde sadece yüzüne bakıyordum. Kaşlarım hiç olmadığı kadar çatık, yüz ifadem hiç olmadığı kadar öfke kokuyordu. Nefret ettim bu duygudan. Jungkook'a bakarken yıldız kayan gözlerim bu sefer ışığını kaybetmiş bir şekilde uzaklara dalıyordu. Ona daha önce hiç böyle bakmamıştım. İlk kez o güzel yüzüne baktığımda davetkar dudaklarından öpmek istemiyordum.
Bakışlarım hayal kırıklığı doluydu.
Dizimde kenetlenmiş ellerimize bakarak gülümsedim. Küçük bir gülümsemeydi bu, bir sonraki konuşmanın ne olacağını bilen bir gülümseme, asla içten değil. Hüzün dolu. Ayırdım ellerimizi. Her birinin bakışları üzerimdeyken sinirle kalktım yanından. Uzaklaşmalıydım. Eğer yanında kalmaya devam edersem ağlardım. Bu konuda ne kadar sabit fikirli olduğunu biliyordum. Eğer tekrar bunu yapmamamız gerektiğini dile getirirsem benimle tartışacağını da çok iyi biliyordum.
"İyi geceler." Diyerek ortaya konuştuğumda önünden geçerek kapıya yürüdüm. Adımlarım hiç olmadığı kadar hızlıydı, tıpkı yerinden çıkacak kalbim gibi. Bu hareketi yaparken içim hiç de rahat değildi aslında. Eğer konuşulacak bir konu varsa çekip gitmek bana göre değildi, bunu genellikle Jungkook yapardı ve sürekli kızardım ona. Bu sefer giden taraf bendim. Benimle tartışmasına dayanamayacak kadar hassastım. Öylece durup kırık bakışlarıyla yüzüme bakması bile beni dağıtmaya yeterdi. Bana dargın olmasına dayanamıyordum.
Her seferinde böyle yapmak zorunda mısın sevgilim? Sürekli bir tarafı gitmeye mecbur etmek zorunda mısın?
Ceketimi sağ kolumdan geçirirken tutulan dirseğim ile yarım asılı kalan ceketimle arkamı dönmüştüm. Jungkook da en az benim kadar sinirliydi. "Cidden mi Taehyung?"
