Her Innocence

CHAPTER 16

Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ni Lana. Underground?  Ano iyon?   isip ako ng isip hanngang sa napagtanto ko na kung ano iyon. Minahan. Tama sa sobrang yaman ba naman ni Saxton ay hindi na imposible ang magkaroon sila ng ganoon. 

Kaya naman sangayon ako na hindi lang yon rumor kundi totoo talaga yon. Natapos ang araw na hindi na nagpakita si Saxton kaya lang hindi ko alam kung ikinatuwa ko ba iyon dahil mabilis hinahanap ng katawan ko ang presensya niya.

"Ayah pupunta kami ng Mama mo sa Singapore next week. I'm afraid that we will be gone for two months."

Napatingin ako kay Papa. Kasalukuyan kaming naghahapunan ngayon. Tinapunan ko ng timgin si Mama, may malungkot lang itong ngiti sa labi. "Bakit ang tagal naman Papa? Tsaka bakit po kayong dalawa pa po aalis hindi po ba pwede na iba nalang?" Malungkot kong sabi.

Hindi ko mapigilan malungkot dahil ito siguro ang pinakamatagal mawawala silang dalawa. Madalas ay isa lang sa kanila ang aalis ng matagal. Minsan si Papa aalis ng apat na araw dahil kailangan niyang tingnan ang kalagayan ng resort namin sa Visayas tapos maiiwan kami ni Mama dito sa Manila ganon din pag si Mama ang aalis. Laging may maiiwan at kung aalis man silang dalawang sabay ay mga tatlong araw lang. 

Papa sighed. "Ayah, we expand our business this time in Singapore and it comes with lot of paper works. Mama and I need to be there to fully monitored the construction, we want to give our attention to it because it will be our first resort in international. We want the best for it." He walked towards me an d hold my hands. "We promise that we will back after two months."

Tumango ako. "Okay, Papa but promise to be safe and...." I hug him. "Please call me always." My tears finally fall. Hindi ako masaya na aalis sila pero wala naman ako magagawa kundi tanngapin lang ito. 

"Shh...don't cry Ayah, two months will be fast and you will not noticed. We are already here." He hugged me back and pat my back. I watched Mama with blurry eyes. "We will call you every day Ayah okay..." Pinunasan niya ang luha ko. 

Inayos ko ang sarili at lumayo kay Papa. "Kailan po kayo aalis?"

Nagkatinginan sila Mama at Papa. "Tomorrow anak," ani Mama.

"B-Bukas agad?" 

Malungkot silang tumango. "Okay po." 

Hinalikan ako ni Mama sa pisngi at pinisil ang pisngi ko. "Don't be sad anak. Babalik din kami agad. Ano ba gustong pasalubong ng favorite namin na anak?"

Hindi ko naman mapigilan na mapangiti sa tinuran ni Mama. "Ako lang naman po anak niyo." 

Tumawa silang dalawa at sabay na niyakap ako. "Mahal ka namin anak." 

Niyakap ko din silang dalawa ng mahigpit. "Mahal ko din po kayo." Hinigpitan ko pa ang yakap sa kanila. Thinking that our next hug will be after two months.

Kinabukasan 5 AM palang ay bumangon na ako dahil gusto kong sumama kila Mama sa airport para ihatid sila. Seven pa naman ang flight nila pero gusto ko sulitin ang mga oras na magkakasama kami. Kagabi dito sila natulog sa kwarto ko pagkatapos ko silang tulungan sa pagimpake. 

Pagkatapos kong maligo ay isang simpleng mint green na dress na may puff sleeve lang ang napili kong suotin at doll shoes. Kinuha ko ang bag ko na naglalaman ng mga gamit pang eskwela dahil deretso na ako sa University pagkatapos ihatid sila Mama.

Nadatnan ko sila Papa na kumakain na sa hapag parehas na sila ni Mama na kabihis. Mama's wearing a white high waist slack, black tube top and stiletto. I can say that Mama even though  is in her late 30's, she still look great as well as my father who looks good in his all black suit.