Our Memories Under the Sunset

PROLOGUE

Alam mo ba 'yung feeling na may kulang sa buhay mo? I mean, yes you live your life but there's something wrong about it. Finding your own time is difficult. It's either destined to you or not. Namuhay ako sa isang bahay na hindi ako pamilyar pero tinuring akong pamilya. At nakilala ko ang isang tao na siya lang ang tanging nagpatibok sa puso ko.  Hanggang dumating sa punto na nahulog ang loob ko sa kaniya. Until the day that I never expected. I see him slowly fading in front of me. I cried and cried until I wake up in unfamiliar room. At ang araw na iyon ang pinakamasakit kasi akala ko makikita ko siya uli. Hanggang sa malaman ko ang totoong nangyari sa akin. And after that day, I question myself. Will I see him again? What if.... he's not real or even exist? What if, he is only existing in that time? I hope it is not...