Let's Play [TAMAMLANDI]

Sen?

Hadi yine bir soru işaretini silip yerine beş koyalım.

Oturduğum yerde huzursuzca kıpırdandım. Rita uzun bir süre benden haber alamadığı ve evimde de bulamadığı için en sonunda beni takip etmişti. Tüm duvarları cam olan kafede oturmuş soğuk kahvemi gergin bir şekilde yudumluyordum.

Elimde tuttuğum kitap taslağı onay görse de sevincim kursağımda kalmıştı. Rita delici bakışlarını üstüme dikerek on dakikadan sonra ilk defa konuştu.

"Görüştüğün kişi kim? Ve bana ne zaman birinin dokunuşlarına katlanabildiğini söyleyecektin?" Derin bir nefes alıp pipeti bıraktım. Daha fazla kaçamazdım. Uzun bir süredir başımı Dante'nin göğsüne gömmüş ve dünyadan izole mutlu bir şekilde yaşıyordum. Ama hayat akmaya devam ediyordu.

"Adı Dante ve onunla doğum günüm için gittiğimiz klüpte tanıştım." Kaşlarını kaldırıp huysuz bir şekilde kahvesini içti.

"Bende diyorum neden durduk yere bana dokunuyorsun. Eee bu zaman kadar onunla mıydın? Aranızda nasıl bir ilişki var?" Bu durumu yumuşatma gibi bir durum yoktu o yüzden net olmaya karar verdim.

"Biz birlikte oluyoruz ve onun evinde kalıyorum." Detaya gerek yoktu. Zaten bu bile Rita'nın ağzının beş karış açılmasına ve yaktığı sigarayı düşürmesine yetmişti.

"Ne?" Şaşırdığı şey benim cinsel ilişkiye girmem mi yoksa o kişinin erkek olması mıydı emin değildim. Ona bir kaç dakika verip sakinleşmesini bekledim.

"Sakın bana yeni tanıştığın bir adamın altına kendini attığını söyleme. Sırf dokunuşları canını yakmıyor diye bunu yapıyor olamazsın." Sinirlenmeye başlıyordum. O bu hastalık hakkında ne biliyordu ki, ya da benim hakkımda ne biliyordu da böyle konuşabiliyordu?

"Ablam olabilirsin ama benimle düzgün konuş Rita, karşında bir çocuk yok. O günden  sonra... Böyle bir şey olduğu için sevinmen gerekiyor, yargılaman değil." Masanın üstünde duran elimi tutmak istediğinde hızla geri çekildim. Sert bir ifade ile bana baktı.

"Ben sadece senin için endişeleniyorum Valerio. Sen ne kadar tesadüf desende o adamla daha önce tanışıyor olman lazım. Ona güvenmen için bir sebep olmalı. Yoksa inan bana ona vereceğin tepki de aynen bu olacaktır." Çektiğim elimi işaret ederken hala gergindim. Neredeyse bana dokunacaktı.

"Bilinç altın hiç birşeyi unutmaz sadece hatırlaman gerekiyor. O adamın kim olduğunu öğrenmeden sakın daha fazla bağlanayım deme. Karanlıktan kaçayım derken ateşe düşmeni istemem. Lütfen Valerio." Yüzü ve bakışları yumuşarken samimiyeti görebiliyordum. Gerginlik ile hızlanan nefesimi düzene koyup çantamı alarak ayağa kalktım.

"Hatırlamaya çalışacağım. Sana haber veririm, şimdi gitmem gerekiyor."

*-*-*-*-*-*

Evet sevgili izleyenler bir ana haber bülteninin daha sonuna gelmiş bulunuyoruz. Bizi izlediğiniz için teşekkürler. Lütfen bizden sonra yayınlanacak yeni TV programı Burn ile Doya Doya Smut'u izlemeyi unutmayın. İyi akşamlar dileriz.

Düşünceli bir şekilde boş boş baktığım televizyonu kapatıp başımı geriye attım. Dante... Nerede çıkmıştı ki karşıma? Neden bedenim ona bu kadar güveniyordu?

Keskin yüz hatları ve belli bir duruşu vardı onun gibi bir adamı unutmuş olamazdım. Anılarımı kurcalamaya çalışırken zihnime dolan müzik ile kaşlarımı çattım.

Birds flying high,
You know how i feel.

Annemin sesi kulaklarımda gibi gelirken gözümden bir damla yaş süzüldü. Biraz daha... Sadece birazcık daha hatırlayabilirdim. Sırf onun sesini azıcık daha duyabilmek için.