Maze (HezartO)

قسمت هفدهم

نویسنده: برلین

صبح روز بعد گالف در حالی ک لباس کارش رو پوشیده بود و تلفنی از خواهرش درباره حال مادرش صحبت میکرد وارد حیاط عمارت شد

چشماشو برای پیدا کردن رُیسش دور تا دور حیاط چرخوند با دیدن آلاچیق خوشگلی که تا الان توجهشو جلب نکرده بود قدم‌هاش رو تندتر کرد و به سمت آلاچیق رفت

یه آلاچیق چوبی تقریبا بزرگ بود ک اطرافشو گل‌های مختلفی از جمله گیاه پیچک گرفته بود و فضای زیبایی رو ایجاد کرده

با شنیدن صدای قهقهه‌های پسرک تازه وارد اخم‌هایش درهم شد

گان ک زودتر از میو متوجه ورود گالف شده بود لبهاشو تر کرد و با صدای تقریبا بلندی گفت: عه گالف اینجایی؟ بیا ما داشتیم از فضا لذت میبردیم بیا به ما ملحق شو

و دستشو روی دست میو قرار داد نگاه گالف از چشمان سرکش گان به دستای محکم رئیسش سوق پیدا کرد

داخل آلاچیق شد میو داشت چای مینوشید و هنوز برای صحبت کردن اقدامی نکرده بود بعد از تموم شدن نوشیدنیش رو کرد به گالف و گفت: یه چند روزی میتونی بری پیش مادرت...

گالف کنجکاو و با شک سرشو تکون داد: چطور؟

+ چطور داره؟ مادرت مریضه گفتم شاید بخوای پیشش باشی

- آخه بعید بود تو این پیشنهاد رو بدی و تعجب کردم

+ الان شرایطت خاصه

- ممنون رئیس ولی اگر بعدش قراره چشمامو بابت مرتب کردن پرونده های جناب عالی از دست بدم ترجیح میدم دورادور از مادرم سراغ بگیرم

میو تکخندی کرد و سرشو تکون داد

× اتاقم رو آماده کردی؟

توجه میو و گالف با این سوال گان به او برگشت

- مگه الان اتاق سرمه ای رو بر نداشتی؟

× دوسش ندارم

میو پوفی کشید: کدوم اتاق رو میخوای؟

گان زبونی به لبهاش کشید که این کار بنظر گالف خیلی اضافی میومد و به نظر گالف این پسر در اغوا کردن مهارت خاصی داشت

× شاید اگر اتاق ارغوانی رو بهم بدی بهتر بشم

- امکان نداره

گان لبهاش رو برچید

× آخه چرا نه؟

گالف هم با تعجب نگاهشون میکرد خیلی وقت بود میخواست موضوع رنگ اتاق‌ها رو بپرسه ولی انقدر مسائل پشت سرهم اتفاق افتاده بود ک این موضوع به گوشه ترین قسمت مغزش فرار کرده بود

- جواب سوالتو میدونی پس نپرس

میو از جاش بلند شد و خواست آلاچیق رو ترک کنه