İKİNCİ BAHAR

18.BÖLÜM

Merhabaalar. Yeni bölümü bıraktım ve kaçıyorum. Oylayıp ve yorum yapmayı unutmayınız. İyi okumalaar :)

Bu arada son bölümleri Anıl diye yazdığım karakterin ismi önceki bölümlerde Akın diye geçmiş. Bölümleri okumama rağmen Anıl'dan Akın'a çevirmişim ismi haberim yok... Diyeceğim o ki Anıl ve Akın aynı kişi, kafanız karışmasın :d

Multimedia: Bahar Vural

Kapının sesiyle bilmem kaçıncı rüyamdan koparılarak gözlerimi açmaya çalıştım. Bakışlarım saate kaydığında sabahın altısını gösteriyordu. Kapı tekrardan çalmaya başlayınca bedenimi yataktan kaldırıp kapıya doğru ilerlemeye başladım. Umay'ın kapısı açıldığında o da kapıya doğru ilerliyordu.

''Kapıya sen vuruyorsun sanmıştım.'' deyip sabahlığını üzerine geçirdi ve kapıyı açtı. Karşımızda Berkan'ı görünce şaşırmıştık. Umay şaşkınlığını üzerinden attıktan sonra kaşları çatmıştı.

''Günaaydııın.'' dedi, enerjik bir şekilde Berkan.

''Senin için mi uykum bölündü yani?'' diyerek gözlerini devirdi ve odasına geri dönmek için ilerlerken Berkan kolundan tutarak durdurdu.

''Nereye?'' diye sorduğunda gülmeden edememiştim.

''Senin olmadığın bir yere.'' diyerek terslese de Berkan aldırmamıştı. Berkan'ın bakışları bana döndüğünde Umay'ın kolunu bırakmıştı. Umay ise odasına gitmekten vazgeçip yanımızda kalmaya devam etmişti. Berkan'ın neden geldiğini merak ettiğini biliyordum. Odasına gitse bile bizi dinleyeceğine yemin edebilirdim ama kanıtlayamazdım.

''Kahvaltıya bize davetlisiniz. Korhan Bey'in emri olarak özel şoförlüğünüzü yapmak için burada bulunmaktayım.'' deyip kocaman gülümseyince Umay'ın bakışları bana döndü. Bakışları gitmek istemediğini fazlasıyla belli ediyordu.

''Neden kahvaltıya davetliyiz?'' diye sorduğumda Umay'ın üzerindeki bakışları gözlerimi buldu.

''Konuşacağı birkaç şey varmış.'' dediğinde başımla onaylayarak bakışlarım Umay'a döndü. Gitmemiz gerektiğinin farkında olan Umay, kaşlarını çatarak başını iki yana salladı.

''Beş çayına gitmiyoruz, hadi Umay.'' dedim. Beni başıyla onaylayarak odasına doğru ilerlediğinde Berkan da hazırlanana kadar Emir'e gideceğini söyleyip yanımızdan ayrılmıştı.

Odama geri döndüğümde dolabımı açarak kıyafetlerime kısaca bir göz attım. Bordo, kalem bir elbiseyi gözüme kestirince dolaptan çıkararak yatağımın üzerine koydum. Elbiseyi üzerime geçirip günlük makyajımı yaptım ve düzleştirdiğim uzun saçlarımı at kuyruğu toplayarak odamdan çıktım. Çok geçmeden Umay'da hazırlanıp odasından çıktığında evden çıkarak arabaya doğru ilerlemeye başladık.

Sessiz bir yolculuk geçirerek yaklaşık bir saat sonra Korhan'ın evine ulaşmıştık. Berkan arabayla evin bahçesine doğru ilerlerken korumaların çoğaldığını fark etmiştim. Yolunda gitmeyen bir şeylerin olduğu Korhan'ın gerginliğinden zaten belli oluyordu. Korumaların arttığını görünce emin olmuştum. Arabadan indiğimizde Aycan güler yüzüyle yanımıza ulaştı.

''Vay anasını. Buranın ev olduğuna emin miyiz?'' diye fısıldayan Umay'ın koluna vurarak susmasını sağlamıştım. Aycan kollarını açarak ikimize de sıkı sıkı sarılarak içeriye davet etti. Salona geldiğimizde Umay kocaman gözlerle etrafı incelerken, benim gözlerim ise Korhan'ı arıyordu. Salondaki yemek masası boş tabaklar dışında doldurulmuştu. Çok geçmeden Korhan ve Gülperi'yi el ele merdivenlerden indiğini gördüğümde gülümsemeden edememiştim. İkisini yan yana görmek beni huzurlu hissettiriyordu.