İKİNCİ BAHAR

17.BÖLÜM

Gecikmeden ötürü özür dileyerek yeni bölümü bırakıp kaçıyoruum. İyi okumalar hepinize :)

Multimedia: Korhan Yıldırım

  ''Bu duvarın rengi neden bu renk?'' diye sorarak babasına döndü, Gülperi. Korhan, kızını dizinin üzerine oturtarak onun sorduğu soruları ilgiyle cevaplıyordu.

''Odadaki eşyalara en uyumlu renk bu olduğu için. Sence ne renk olmalıydı prenses?'' dediğinde gülümseyerek tekrardan duvarlara baktı. Elini çenesinin altına koyarak biraz düşündü.

''Prensesin babasının odasının rengi pembe olmalı!'' deyip sevinçle ellerini çırptı. Korhan suratını buruşturduğunda gülmeden edememiştim.

''Prensesin odası pembe olsa daha güzel olur bence?'' dediğimde gözleri bana döndü. Gülümseyerek başıyla onayladı. Korhan kızının yanaklarına birer tane daha öpücük kondurup bakışlarını bana çevirdi.

''Bencede. Yeni odanı pembe yaparız, olur mu?'' diyen Korhan'ı başıyla onayladı.

''En sevdiğim oyuncaklarım evde kaldı. En sevdiğim mor elbisemde evde kaldı.'' deyip somurttu. Korhan'ın düşünceli bakışları yeri buldu ve bir süre sessiz kaldı. Aklından neler geçtiğini fazlasıyla merak ediyordum.

''Hepsini alacağız.'' dediğinde Gülperi gülümseyerek ellerini çırptı.

''Annemi de alır mıyız?'' dediğinde gözlerimi Korhan'a çevirmiştim. Gülperi'den böyle bir soru beklemediğinden dolayı bir hayli şaşırmıştı. Vereceği cevabı merakla beklerken odanın kapısı açıldı. İçeriye upuzun sarı saçlarıyla giren Aycan'a döndüğümüzde bakışları Gülperi'yi bulmuştu. Gülperi, Korhan'ın kucağından inerek Aycan'a doğru koşmaya başladı.

''Güzel bebeğim.'' diyerek Gülperi'yi kucakladı. Yanaklarını öperken bir yandan da gülümsüyordu. Anladığım kadarıyla Aycan'da Gülperi'yle görüşmüyordu. Gülperi'ye üzülürken bir yandan da seviniyordum. Babasının yanında kalması ona daha iyi gelecekti.

''Çok özlemişim seni.'' deyip tekrardan öpmeye başlayınca gülümsemiştim. Gülperi'yi mutlu görmek beni de neşelendiriyordu. Küçük yaşta baba sevgisinden yoksun kalmıştı. İki yetişkinin sorunları küçücük çocuğu etkiliyordu.

''Teyze bu kadar öpme, öpücüğün kalmazsa eve gidince öpemezsin beni. Şimdilik bu kadar yeter.'' deyince hepimiz kahkaha atmıştık. Aycan'ın bakışları Korhan'a döndüğünde ne olduğunu sorar gibi bakıyordu.

''Demek bizimle eve geleceksin. Benim odamı görmemiştin sen, değil mi?'' dediğinde Gülperi başını iki yana salladı. ''Odam kocaman. Kocamanda televizyonum var. Bir de en önemlisi her taraf pembe.'' dediğinde Gülperi şaşkınlıkla gözlerini açtı.

''Duvarlar da pembe mi?'' dediğinde Aycan başıyla onayladı. Şaşkın bakışları iyice büyürken gülümsemeden edememiştim. ''Anneme odamın duvarlarını pembe yapalım demiştim. Ama yapmadı. Odamın duvarları pembe olabilir mi baba?'' deyip Korhan'a döndü.

''Sen nasıl istiyorsan öyle olacak odan güzelim.'' dediğinde sevinçle ellerini bir kez daha çırptı. Kapıya birkaç tıklandığında odaya giren Akın'a çevirdim bakışlarımı. Elindeki birkaç dosyayla yanımıza ulaştı. Gözleri Aycan'ı görünce gözleri şaşkınlıkla açıldı.

''Barbie'nin gerçek olduğunu söyleseler inanmazdım.'' dediğinde gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Aycan anlamayan gözlerle Akın'a bakmaya devam ederken Korhan kaşlarını çatmıştı. Hafifçe öksürdüğümde Akın'ın bakışları bana dönmüştü. Susmasını işaret ettiğimde elindeki dosyaları Korhan'ın masasına koydu. Gözleri tekrardan Aycan'ı bulduğunda büyülenmiş gibi bakıyordu.