İKİNCİ BAHAR

13.BÖLÜM

Multimedia: Korhan Yıldırım

Aynadaki yansımama bakarken düşen birkaç damla gözyaşıyla beraber gözlerimi kapattım. Olanları düşündüğümde ağlama isteğime engel olamıyordum. Bunca yıldır burada çalışan herkesin saygısını kazanmıştım. Beni korkutan şey çalışanların bana karşı olan saygısını kaybetmeleriydi. Bunca yıldır önceliğim saygı olmuşken birinin yapmadığım şeylerle bana hüküm giydirmesi yüzünden belki de bunu kaybedecektim.

Korhan Bey'in söylediklerinden sonra adının Gül olduğunu öğrendiğim kadın daha fazla durmadan orayı terk etmişti. Ben ise Gül'ün peşinden giderek lavaboya atmıştım kendimi.

Gözlerimden birkaç damla daha firar ettiğinde kilitlediğim kapı zorlanmaya başlandı. Öylece durarak kapıya bakmaya başladım. Kilitli olduğunu fark etmesine rağmen kapıyı zorlamaktan vazgeçmiyordu.

''Aç şu lanet olası kapıyı!'' Korhan Bey'in sesini duyduğumda gözlerim tekrardan dolmaya başlamıştı. Peşimden mi gelmişti sahiden? Oysaki oradan onunla yüzleşmekten korktuğum için kaçmıştım. Önce Gül'e bunları anlatıp sonra da dediklerini yalanlamasının sebebi neydi, anlayamamıştım. Kapıyı zorlamaya devam edeceğini anladığımda suyu açıp yüzümü yıkadım. Peçeteyle kuruladıktan sonra kapıya doğru ilerledim.

''Peşimden gelmeniz doğru değil. Gidin lütfen.'' Dediğimde kapıyı zorlamayı bıraktı. Gül'ün söylediklerinden sonra Korhan Bey'in peşimden gelmesi Gül'ü bir nebze de olsa haklı çıkartacaktı.

''Bahar, şu kapıyı 1 dakika içinde açmazsan yemin ederim ki kırarım. Ve inan kimin ne düşündüğü de umrumda olmaz.'' Dediğinde kaşlarımı çattım.

''Çatma kaşlarını hemen. Hadi aç şu kapıyı.'' Dediğinde çatık kaşlarımı düzelttim. Nereden anlamıştı ki kaşlarımı çattığımı? Kapıyı zorlamaya devam ederken pes ederek kapıyı açtım. Gözlerini yüzüme çevirdiğinde çatık kaşlarını düzeltti. İçeri girip kapıyı kapattı ve kilitledi.

''O benim eşim değil.'' Diyerek kapıya yaslandı. Gözlerini gözlerimden ayırmıyordu. Ne tepki vereceğimi ölçercesine dikkatlice bakıyordu. Gözlerimi kaçırarak ne diyeceğimi düşünmeye başladım. 'Gülperi'de kızım değil' derse şaşırmayacaktım.

''Çok uzun zaman olmasa da Gü-''

''Bana açıklama yapmak zorunda değilsiniz.'' Deyip alt dudağımı dişlerimin arasına aldım.

''Ama yapmak istiyorum.'' Dediğinde gözlerimi gözleriyle buluşturdum. Cevap vermeyince anlatmaya devam etti.

''Kısa bir zaman önce boşandık. Uzun zamandır ayrı yaşıyorduk zaten. Boşanmak istemediği için süreci uzattı. Yapabileceği her şeyi yaptı boşanmamak için. Artık yapacağı bir şey kalmadığı içinde boşandık.'' Dediğinde bakışlarım hala yüzündeydi. Neden boşandıklarını merak etsem de sormamıştım.

''Eski eşinize neden dün gece bende kaldığınızı söylediniz?'' Dediğimde kaşlarını çattı.

''Ben bir şey söylemedim. Onunla Gülperi dışında hiçbir muhabbetimiz olmuyor.'' Dediğinde kaşlarımı çattım. Korhan Bey'in bende kaldığını bilen sayılı kişiydik. Başka kim söylemiş olabilirdi ki?

''Biri söylemiş.'' Diye fısıldadığımda yine bakışları yüzümdeydi.

''Kimin söylediğini öğrenirim.'' Dediğinde bakışlarımı kaçırarak başımla onayladım. Elini çenemin altına koyup başımı kaldırarak gözlerini gözlerimle buluşturdu.

''Senin için isminin benimle anılması bu kadar mı kötü?'' Dediğinde şaşkınca gözlerine bakmaya başladım. Ne diyeceğimi bilmeyerek yine cevap vermemeyi tercih etmiştim. Şu ortamdan dolayı kalbim göğüs kafesimi delecekti.