Ateş Perisi

Bölüm 57: İç savaş

ARKADAŞLAR İNANIN HİÇ ZAMANIM OLMUYOR SÜREKLİ GEÇ YAZIYORUM AMA SİZE BİR ŞEY DANIŞMAK İSTİYORUM GEÇDE OLSA YAZMALI MIYIM YOKSA GEÇİCİ BİR SÜRELİĞİNE ARA MI VERMELİYİM ?? BUNU SİZ OKUYUCULARIMA BIRAKIYORUM. DEVAMSA YORUMA 1 YAZIN ARA VERMEKSE 2 YAZIN...

...

Kanat sesleri... kanat sesleri... 

gözlerimi açmak istemiyorum fakat bu kanat sesleri beynimi uyuşturmuştu. Gözlerimi açınca nerede olduğumu bilebileceğim belkide... Nasıl olurda bu kadar korkak olabilirim. Eğer Hades'i yeterince eğlendiremezsek Leo'nun hayatına karşılık kendi hayatımı yada bir başkasının _ ki bu Kevın oluyor - hayatını feda etmem gerekiyor. Bu bende lanet olası bir psikolojik baskı oluşturuyor. Sağlıklı düşünemiyorum. Başım fena ağrıyor. Yattığım zemin ıslak ve soğuk. Gözlerimi açmadan kuru kuru öksürüyorum. 

Kanat sesleri....

Bekliyorum gözlerimi araladığımda alışık olmadığım bir ışık hüzmesiyle karşılaşıyorum. Gözlerim kamaşıyor.

Kanat seslerine bir ses ekleniyor.

Hadesin sesi. Nereden geldiğini kestiremiyorum. Gözlerimi istepsizce açıyorum ve ışıktan korunmak için elimi gözlrime siper ediyorum. Kemiklerim sızlıyor. Sanki bir yerden düşmüş gibiyim. Vücuduma yayılan ağrıları görmezden gelmeye çalışarak yavaşça doğruluyorum. Hades'in sesi bir yankı olmaktan çıkıp anlaşılabilir hale geliyor.

Dinliyorum.

Hades- '' oyun başlamıştır. size bu oyun öncesi söylediğim bazı şeyleri hatırlıyorsunuzdur umarım. Şu anda ikiniz de beni duyuyorsunuz. ikiniz de birbirinizle aynı ortamdasınız. fakat bulunduğunuz ortam oldukça geniş. Birbirinizi bulmalısınız. Kolunuza bakın. Dijital bir ekran var. onu kullanarak ne kadar zamanınızın kaldığını görebileceksiniz. evet doğru bildiğinzi. zamanla yarışıyorsunuz. klişe ama eğlenceli olacağa benziyor. Unutmayın buradaki her şey size ait. tüm bu yaşadıklarınız aslında bilinç altınızda bir yolculuk olacak bende belki böylece sizin gerçek yüzünüzü görebilirim. sizin göreviniz beni eğlendirmek ve hayatta kalmak. unutmayın bu oyunun '' sadece '' adı Hayal oyunu. yoksa buradaki her şey gerçek.... Belkide değil. bunu göreceksiniz. size yeterince ipucu verdiğimi düşünüyorum. bol şans...

Kurumuş olan boğazımdan zar zor çıkardığım sesle bir küfür savurdum. Söylene söylene ayağa kalktım ve gerindim.

Acaba şu anda Leo ne yapıyordu  ? Acaba şu anda yukarıda - bizim dünyamızda - neler oluyordu ? Savaşın gidişatı nasıldı ? Brayde nerelerdeydi ve hala içinde iyilikten eser kalmış mıydı ? Acaba babam ölmüş müydü ? Ölmüşse belki buradan kurtulduğumuzda onu bulabilir miydim ? Peki ya buradan kurtulabilir miydim ? Tanrılar bu olaylar hakkında neler düşünüyordu ? beni öldürmek istiyorlar mıydı ? tanrılar taraf tutuyordu orası kesin. 

Of of... hayatım çocukken güzeldi bile diyemiyordum. Çocukken de bok gibi bir hayatım vardı. Ne zaman hayatım bir düzene girecekti. Leo'yla ortak hayallerimiz vardı... onları gerçekleştirebilecek miydik ? Hades sonumu görebiliyormuş. Acaba blöf müydü yoksa gerçek miydi ? Hades insanların nasıl öleceğini görebiliyordu belkide... nede olsa böyle efsaneler vardı. mitolojiye olan merakım tanrıları tanıdıktan sonra tamamen yok olmuştu. Neden bu kadar konuşuyordum. İç sesim dışarıya çıksaydı ortalığın içine ederdi biliyordum. 

Endişelendiğimde ve korktuğumda hep çenem açılırdı zaten...  buna bir son vermeliydim. Bu huyumla kendimi yiyip bitirmekten başka bir şey yapmıyordum... Tanrım ! kafayı yiyecektim.  sonumu çok merak ediyordum.... 

Etrafıma şöyle bir bakındım. Islak toprak kokusu kendime gelmemi kolaylaştırıyordu. gri duvarlarda yeşil sarmaşıklar boy gösteriyordu. Duvarın taşlarının arası yer yer yosun tutmuştu. Duvarı incelerken bir kırkayakla göz göze gelince irkildim ve o yönün tersine yürümeye başladım.Böceklerden nefret ederdim. Fakat şu an en büyük sorunum bu iğrenç kırkayak değlidi.