Ateş Perisi

Bölüm 34: yeni grup

Brayde bana gülümsüyordu. O kadar içtendi ki neredeyse kanacaktım ona ... Sonra zaten gülüşü soldu. Tekrar o bana kafa tutan, benden nefret eden Brayde'e dönüşüverdi. Sonra arkasından Babam geldi. Ve Brayde destek olarak omzunu tuttu. Belkide o benim babam değildi. Yani öyleydi fakat ben böyle hayal etmemiştim ki. Sonra yine aynı rüyayı görmeye başladım. Üç gündür bu rüyayı görüyordum. Ve her uyandığımda dehşete kapılmış bir halde buluyordum kendimi. Rüyalarım oldukça gerçekçiydi. Belkide sırf konusundan değil, gerçekçi oluşundan dolayı da etkileniyor olabilirdim. Genlde rüyalarımla gerçek hayatımı  karıştırıyordum. Rüya içinde rüya görüyordum ve böyle olunca da duygularım karmakarışık oluyordu. Bazen delirdiğimi düşünmüyor değildim hani...

Annem... Üç gündür rüyalarıma giriyordu hep aynıydı fakat rüyalar. Anneme her defasında sarılmaya çalışıyordum. Bana karşılık vermiyordu. Ona bakınca da duygusuz bir şekilde berbat bir abla olduğumu ona söz verdiğimi fakat tutmadığımı söylüyordu. Bende uyandığımda bile bu rüyanın etkisinde kalıyordum. Bazen sırf o rüyaları görmemek için uyumuyordum ama nereye kadar sürerdiki bu...

...

Leo- ne yapıyorsun ?

Dalgındım bu sıralar... Tabağımdaki yemeklerle oynuyordum fakat hiçbirini yemiyordum. Görende zaten bana ne olduğunu sorup duruyordu. Çünkü genelde kendi yemeğimi yedikten sonra başkalarınınkine sulanıyordum... Bu sıralar... bu sıralar herşey karmakarışıktı. Yorulmuştum belkide... Bazı şeylere göğüs germek insanı oldum olası yorar zaten... Birde benim dertlerimin diğer insanlardan kat kat farklı olduğunu hesaba katarsak aslında bu normal gibiydi...

Alex- hiç.. hiçbirşey...

Leo- tabağındakileri yesen iyi olacak.

Tabağıma keyifsiz bir bakış attım ve Leo'ya döndüm.Birşeyler demek istiyordum. Hatta birçok şey demek istiyordum ama yapmıyordum. Bilmiyorum...Hiçbir şey bilmiyorum...

Leo'nun boştaki elini tuttum bir süre gözlerine baktıktan sonra tabağımı masada bırakarak oradan uzaklaştım. Tam yemekhaneden çıkmıştım ki Birisi kolumdan tutup beni labaratuvara aceleyle sürüklemeye başladı. Neler olduğunu anlamak için başımı kaldırıp beni sürükleyen kişiye bakım. Bu Allison'dı. 

Alex- Neler oluyor ??

Allison- ...

Alex- birilerinin de benim gibi keyfi yokmuş sanırım...

Bunu resmen kendi kendime söyledikten sonra Labaratuvara girdik ve Allison hızla kapıyı kapattı. 

Alex- labaratuvarı sevmezsin sen... en oldu ??

Evet Allison labaratuvara gelmeyi hiç sevmezdi. Labaratuvardaki kimyasal kokunun genzini yaktığını söyleyip dururdu.Oysa bundan tek şikayet eden Allison'dı. Bunun Astımla bir ilgisi olmalıydı...

Allison fısfısından bir nefes çekip volta atmaya başladı.

Alex- hadi ama genelde bunu ben yaparım... sende başının döndüğünü söyleyip bana kızarsın...

Allison- sa-sadece toparlamaya çalışıyorum... nasıl başlayacağıma karar vermeye çalışıyorum...

Alex- belkide konuya direk dalmalısın. Bu bazen en kolayı olur.

Allison- pekala...

...

Yaklaşık 15 dakikadır Allison'ın volta atmasını sabırla izledikten sonra dayanamadım...

Alex- tamam o zaman... Ne zaman anlatıyorsun...? gitmemiz gerek de...

Allison- daha zamanımız var... öğle arası bu...