Ο Μαφιόζος μου...

Part 2 - Η διάσωση...

Εγώ, ενστικτωδώς, αρχίζω να τρέχω προς τον λιπόθυμο άντρας. Εκείνος, είχε το δεξί χέρι του, πάνω στην αριστερή μεριά του στήθους του και προσπαθούσε να αντέξει από τον πόνο της σφαίρας. Εγώ γρήγορα, τον ακινητοποίησα, για να μην χάσει ακόμα περισσότερο αίμα και επιδεινωθεί η κατάστασή του, κάνοντας καμία απότομη κίνηση, μέχρι να καλούσα ασθενοφόρο.
- "Κάνε υπομονή μέχρι να καλέσω ασθενοφόρο!"του είπα καθησυχαστηκά.
Τότε αυτός ταραγμένος με αυτό που άκουσε, είπε με μια βραχνή αλλά και βροντερή φωνή ταυτόχρονα :
- "Μην τολμήσεις να καλέσεις ασθενοφόρο. Το μόνο που θέλω, είναι να μου φτάσεις το κινητό μου από το αυτοκίνητο, για να πάρω ένα τηλέφωνο τον φίλο μου και να του εξηγήσω. Θα τα κανονίσει αυτός όλα!" είπε και γω συνταραγμένη από τον τρόπο που μου μίλησε, δεν μπορούσα να του φέρω αντίρρηση.
Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου γρήγορα και πήρα από την θέση του συνοδηγού, το κινητό του. Κατευθύνομαι γρήγορα προς το μέρος του και εκείνος μου λέει τον αριθμό του φίλου του και αφού τον πληκτρολογώ, βάζω το κινητό στο αυτί του, για να μιλήσει.
- "Έλα Μάριε, είμαι στο σημείο που θα γινόταν η δουλειά, τραυματισμένος με μια σφαίρα στο στήθος από το τσιράκι του "Μεγάλου". Σε παρακαλώ ρε, έλα όσο πιο γρήγορα μπορείς, γιατί έχω χάσει πολύ αίμα γαμώτο!!!"
- "Οκέι αδερφέ μου, κάνε κουράγιο έρχομαι! "είπε ταραγμένος
Καθώς περιμέναμε να έρθει ο φίλος του, παρατιρούσαμε ο ένας τον άλλον. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ όμορφος.Σε 5 λεπτά το πολύ ήταν εκεί. Ο Μάριος (έτσι όπως τον αποκάλεσε στο τηλέφωνο) κατέβηκε από το αυτοκίνητο του ένα μαύρο μεγάλο (Audi).Τρέχει γρήγορα προς τον φίλο του και μονολογεί "Αχ ρε Ανδρέα γαμώτο κεφάλι σου που δεν ακούει!!!".Μετά τον σηκώνουμε και του δίνω οδηγίες, για να τον τοποθετήσουμε με προσοχή στο αυτοκίνητο.
. . . .
Ο Μάριος ήταν περίπου 1,80 , γυμνασμένος με καστανά μαλλιά και λίγο μούσι.
. . . .
- "Άκου κοπέλα μου, σε ευχαριστώ πολύ για όσα έκανες για τον φίλο μου, σου χρωστάω μεγάλη χάρη, αλλά για το καλό σου, μην πεις πουθενά για αυτό που έγινε απόψε."και λέγοντας μου αυτατα λόγια, εξαφανίστηκαν και οι 2 μέσα στη νύχτα.

Εγώ γυρνώντας σπίτι, μπήκα γρήγορα να κάνω ένα μπάνιο, να φύγουν από τα χέρια μου τα αίματα και να συνέλθω από το σοκ. Η Ειρήνη ευτυχώς κοιμόταν και δεν με είδε σε αυτή τη κατάσταση. Το επόμενο πρωί, της διηγήθηκα, αυτά που έγιναν το προηγούμενο βράδυ. Εκείνη, με συμβούλεψε να μην το πω πουθενά, όπως και σκόπευα να κάνω. Δεν ήθελα να βρω τον μπελά μου στα καλά καθούμενα.